Witam Cię, zagubiony wędrowcze.  

Skąd wiem, że zagubiony - oh to takie oczywiste. Nie zaglądają tutaj zwyczajne osoby. Tę drogę odnajdują tylko nieliczni, wybrani przez los.

(Nuda - Utrapienie)

 Oh spokojnie, nie obawiaj się. Jak widzisz jestem typem zmiennym, balansującym między przesadną uprzejmością a powątpieniem i pogardą, czasem zatopionym w zachwycie na widok jednego spośród różnych zjawisk. Jak zdążyłeś dostrzec przybyszu zdarza mi się bredzić (tak zaiste moje słowa - nie odzwierciedlają mych myśli, niedokładnie) chociaż czy istnieje istota, której się to nie zdarza? Może właśnie w tych rzekomych bredniach jest coś wartego uwagi? A może jest to głupie usprawiedliwienie idei, myśli pozbawionej logiki? - tak ja też skłaniam się ku tej drugiej opcji. Coś czuję się moglibyśmy się dogadać przybyszu..

  Jak daleko leży granica między brednią a prawdą, szaleństwem a rozsądkiem, dobrocią a chęcią wykorzystania cię do cna, miłością a nienawiścią.? 

  Lubisz opowieści snute w mroku, powlekane tajemnicą, słodką goryczką chaosu, rażące deprawującą nutą skrywanych głęboko fascynacji - zniszczenia i śmierci. Opowieści o okrucieństwie, ludzkiej paranoi, walki z samym sobą, pożądaniu i zmysłowo pociągającej zbrodni? Jeżeli tak, to witam Cię jak brata przybyszu lub też jak drogą siostrę przybyszko. 

 Ogrzej się wraz ze mną przy moim  Ponocniku, podziwiaj spektakl czarnych płomieni, buchających z jego rozpalonych łusek i słuchaj szmerów opowieści niesionych przez wiatr - mego niezastąpionego kompana. Poczuj jak dotykają cię jego delikatne, wiecznie zimne i nieuchwytne dłonie. Wsłuchaj się w sens opowieści. Wiedz, że nie zawsze jest drugie dno, pomimo tego pamiętaj, że :  nic nie jest tym czym jest.  

 Witam Cię więc przybyszu, witam w mym królestwie mroku, szaleństwa i obłędu.  W świecie ognia, demonów, wyższych istot zwanych - smokami  i człowieku któremu wiecznie pisana jest ta sama droga...

 Bawmy się więc, bawmy się jego losem jak demony... 🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥