ꎇꍏꀤꋪꌩ ꁅꀤꋪ꒒ 🧚‍♀️

პირველ რიგში, ახალი თავი დავდე. შეტყობინება არ მოდისო და იცოდეთ, თუ საერთოდ ეს პოსტი მოაღწევს თქვენამდე. 
          
          მეორე რიგში...
          
          მგონი ფბ-ზე გავაკეთებ ჯგუფს, იქ ჩავყრი აქედან ზოგს და იქვე გავაგრძელებ მე ამ ფიქციის ატვირთვას. 
          
          აბა, კომენტარების წერა თქვენ მე ვერ დაგაწყებინეთ, ვერც ხვეწნით, ვერც ტკბილი სიტყვით და ვერც ამ წუწუნით.
          
          ბოლოს იქამდე მივალ, ყელში ამოგიყვანთ თავს და რავიცი, გინდათ ეგ??

ერთხელ ნია ალავიძემ, (ახლებს არ გეცოდინებათ, ერთი საოცარი გოგოა) გვერგვინი გადმომცა. სასაცილოა, ვიცი მაგრამ ძალიან მესიამოვნა მაშინ ეს კომენტარი. მას შემდეგ ვატარებ ამ გვირგვინს, კი ვერავინ ხედავა და თან სასაცილოა, მაგრამ მე ხომ მაქვს და მახარებს. ხო და მგონი დროა ის გვირგვინი მოვიხსნა და გადმოგცე, ჩემო. 
          
           ვინც არ იცის ქეთი ყველაზე ქაოტური გოგოა. ლამაზია, ულამაზესი ფეხები, წვრილი წელი და ხვეული თმა აქვს. ხვეული თმა ჩემი აზრით, ყველაფერზე მეტად უხდება და სულ ასე უმდა დაიტოვოს. 
          
           ქაოსურია, ბევრს წუწუნებს, მუდამ გამოუძინებელია და მშირია, სულ სახლში უნდა. ლეკვები და ბავშვები უყვარს, ჭამა და ყავა. ყველაფერზე მეტად ჯონგუკი უყვარს. თითოეული მისიეული ჯონგუკი მძაფრად აღიქმება, რადგან თვითონაა, ყოველი ჯონგუკი მისი ხატებაა. 
          
           ქეთი, როგორც ავტორი, ჩემი თანდასწრებით გაიზარდა მეოთხე თუ მეხუთე წელია ვიცნობ და მაოცებს პროგრესით. 
          
           ადრე მეგონა რომ თავს ირთობდი, ახლა მგონია რომ ერთ დღეს ხელში შენს წიგნს ავიღებ კოლოსალური გაყიდვებით, ცხვირს ჩავრგავ ნაცრისფერ ფურცლებში და ვიტყვი - ამ ქალს ვიცნობდი, მიყვარდა და ვამაყობდი. ახლაც ვამაყობ. 
          
           კუ, ჩემთან დარჩი, რომ ეს სიტყვები ნამყოს ფორმაში არასოდეს ვთქვა.

წლებია ამ აპლიკაციას ვიყენებ. ფიქციების ავტორამდე ხისთავიანი მკითხველი ვიყავი, ერთხელ არ დავწერდი კომენტარს, არც ვავოუთებდი, უმეტესის მსგავსად. მერე ვიქეცი იმ ტვინისმბურღავ ავტორად, რომელიც ყოველთვის კომენტარებს ითხოვს თქვენგან. აქ ერთი პერიოდი ვიყავი უბრალოდ ავტორი, შემდეგ თქვენთან  მეგობრობა ვცადე. გულწრფელი გავხდი, ისე გავიხსენი, როგორც ოჯახთან, რადგან მომეწონა ეს ყველაფერი.
          
          მწყინს, როცა მე აქ ვითხოვ კომენტარებს, თუმცა რაღაც დროის შემდეგ სულ შემთხვევით წავწყდომივარ სადღაც სხვაგან, სრულიად განსხვავებულ სივრცეში დაფიქსირებულ აზრს ჩემი ნაწერის მიმართ ისე, მის ავტორს, დარწმუნებული ვარ, არცერთხელ დაუწერია უშუალოდ ფიქციის ქვეშ კომენტარი. მესმის, შეიძლება ხშირად დრო ან განწყობა არ გქონდეთ, მაგრამ მე, როგორც თქვენს მიმართ მეგობრულად განწყობილ ადამიანს, როგორც ავტორს, რომელსაც ძალიან ბევრი აქვს სამუშაო, მჭირდება თქვენგან უკუკავშირი, თქვენი აზრი, რა მოგწონთ, რა არა. 
          
          როცა წაიკითხავთ რამეს, თუნდაც სხვის ნაწერს, თუ ისტორია დაგაფიქრებთ, აგატირებთ, გაგაღიმებთ, გაგაბედნიერებთ, გაგიჩენთ დადებით ან უარყოფით განცდას წერის სტილი, აზრი ფიქციის ქვეშ დააფიქსირეთ, ავტორმა ის რომ ნახოს.
          
          ბევრჯერ გამომიქვეყნებია მსგავსი შინაარსის პოსტი, ახლაც მარტო ისინი გაიგებთ, ვისთანაც მადლობის მეტი არაფერი მეთქმის.
          
          https://www.wattpad.com/story/388026740?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Fairygirl_97
          
          რეკომენდაცია ჩემგან❤️
          
          

ახალი ფიქციის სათაურზე ვფიქრობ და ვერ ჩამოვყალიბდი, რამდენიმე ვარიანტს განვიხილავ, მაგრამ თითქოს არცერთი მომწონს ძალიან. თან მე ხომ სულ ასე ვარ, სათაურებს წერის პროცესშივე ვცვლი ხან, უმეტესად კი ზედმეტი ფიქრით არ ვწუხდები, ისე ვარჩევ მათ, მერე აღარ მომწონს ხოლმე.. 
          
          რაც შეეხება, ვარიანტებს: 
          
          1. "ლილიები ტირიან"
          2. "ღილები პერანგზე"
          3. "იქ, სადაც თვითმფრინავებს ითვლიან"
          4. "ამიში"
          
          თქვენი აზრით, რომელი უფრო ეფექტური იქნება?

ლეპტოპში ვწერდი და ტელეფონში რომ შევამოწმე, წაშლილი დამიხვდა... 
          
          თქვენი აზრით, მე მყოფნის ნერვები?!
          გამოცდების პარალელურად ნახევარი სათით რომ მოვიცალე, ეგეც წყალში ჩამეყარა. ვინ გავლანძღო, მითხარით.
          აპი კი არა, გამოქვაბულია.
          
          

ამიშმა ჯონგუკმა ჭკუიდან რომ შემშალოს, თეჰიონის გვერდით არ გავაჩერებ! 
          აი, ასე!
          
          ბაი.

ველი ახლა შედევრს იმედია მალე დაიწყებ და იმედია ისევ ომეგავერსია იქნება

გული მიგრძნობს, რამდენიმეს ბოლოს წინა თავი გამოგრჩათ

შობას გილოცავთ❤️
          
          გუშინ კატომ, ვანშოთს ვწერ, მაგრამ დასრულება მეზარებაო. წამაკითხა და აზრზე არ ხართ, რამდენად კარგია. რეალურ თეგუკს ჰგავს, თან ცხელია, გულ-მუცელს დაგიწვამთ, რომ დადებს (უეჭველი დადებს!) და წაიკითხავთ. 
          
          

ცუდად რომ გავქრი, გულმა ვერ მომითმინა და ამას ემსახურება ეს პოსტი, გატყობინებთ, რომ ისევ აქ ვარ.
          
          ბოლო თავისთვის ვემზადებით, ვწვალობთ, ძაალიან, ძაალიან. არ გვინდა, რომ ბანალურად დასრულდეს, არც ის გვინდა, რამე ბუნდოვანი დარჩეს. ვწერ, ჯონგუკია უკმაყოფილო საკუთარი თავით. ვწერ, თეჰიონი ურევს, მერე ჯიმინიც, ბოლოს ჯეიმიც, ვკითხულობ ერთხელ, ორჯერ, ბევრჯერ და ვშლი, ყოველთვის დასასრულს როგორ უნდა ურევდეთქო, ვეჩხუბები თავს.
          
          აღარ ვიცი, რა გავაკეთო. რამხელა პრობლემაა, უფ!
          
          თითქმის გავედი ბოლოში, მგონი ახლა რაც წერია, მომწონს.