Kaybolan Yıldızlar
Geceden daha karanlık kafamın içi,
Dinmiyor ruhumun sessiz biçimi.
Ne güneş ne yıldız bilir yerimi,
Kendi karanlığım yutar sesimi.
Bir gece sessizliğe sarıldım,
Sözcüklerim yorgun, kalbim suskun.
Gözlerimde kaybolan eski hayaller,
Bırakıp gitmek, en huzurlu çözüm.
Bu akşam gökte yıldız bile yanmaz,
Gönlümde bir dert, sebebi anılmaz.
Unutulmaz bir isim düşer dile,
Susarım, çünkü çare hiç bulunmaz.
Yıldızlar kayboldu, gece soğudu,
Kalbimdeki boşluk, yavaşça büyüdü.
Bir zamanlar parlayan umut ışığı,
Şimdi sönük, karanlıkta uyudu.
Yıldızlar düşerken birer birer yere,
Sessizce gömüldüm karanlık kedere.
Ne bir ışık kaldı, ne de bir teselli,
Gecenin içinde kayboldum derine.