Yazmak, beni bir tür hafifliğe taşırken, sanki içimdeki ağır yükler birer birer kayboluyormuş gibi hissediyorum. Her kelime, her cümle, bir parça daha rahatlatıyor zihnimi, özgürlüğümü arttırıyor. Düşüncelerimi düzenlemek, onları kağıda dökmek, içsel dünyanın karmaşasını dışa vurmanın bir yolu gibi. Adeta bir tünelin sonunda beliren ışık gibi, yazdıkça daha net görüyorum kendini, hayatımı ve duygularımı.

Yazmak bana   nefes aldırıyor; sanki içime hapsolmuş duygular dışarı çıkıp özgürleşiyor. Hayallerime ulaşma arzusuyla, her geçen an biraz daha büyüyorum, biraz daha kendi kimliğimi buluyorum....