Daisy_

Açelyalar eksem bahçene
          Anımsar mısın sana olan özlemimi
          Hisseder misin biraz olsun
          Yüreğinin en derinlerinde 
          
          Rüyalarına girsem 
          Uykunun en tatlı anlarında
          Kucağımda açelyalarla
          Anlar mısın sana kavuşma isteğimi

Okul açılma.Allah rızası için ya

Kader miydi gerçekten bizi ayıran?
          Yoksa yaşanmaması,o an olmaması gereken şeyler mi?

8 Ağustos yaranın en derinini açtın bana.
          Ayın 8'lerinden nefret ediyorum.
          

Ah hayat acımasızca tokatını suratıma suratıma vurmasan mı yeter çünkü artık insanın bendee

Kaybetme korkusu
          yavaşça,olabildiğince sinsice yayılıyor tüm vücuduma kaçtıkça kovalanıyorum sanki,bütün hücrelerim aynı şeyi fısıldıyor bana bir gün onun buradan dünyadan tamamen gideceğini iyi de gitmesini istemiyorum ki ben onun ama olmuyor öyle vücudunda gezinen o illet-en iyi bu şekilde ifade ederim ancak- koparacak onu benden bizden eşinden yıllar boyu emek sarf edip büyüttüğü çocuklarından onu hatırlayamayacak torunlarından yiğenlerinden herkesten bunlar aşılır şeyler belki ama en çokta o hastane odalarında savaşırken elinden hiçbirşey gelmemesi koyuyor bana.

Bağıra çağıra ağlamak isteyip 
          ağlayamamanın verdiği 
          o dehşet derecede berbat histen nefret ediyorum.
          Çaresiz kalmak zor da 
          bunun çaresizliği apayrı bende.

Bazı şeylerin olması için illaki bir sebebe ihtiyaç yoktur,bazı şeyler olması gerekiyorsa olur.

Tam herşey yoluna girdi diyorum
          O "herşey" tekarar tepetaklak oluyor 
          şimdi de uyku düzenimi tekrar yok ettim
          Teşekkürler hayat.

Kimse kimsenin evi değildir,
          herkes yarı yolda bırakır iyi geceler
                                                                  ~03.48