Her soluk alışımda, göğüs kafesime batan acı kadar, zehir dolduruyordum yüreğime.
Her soluk verişimde havaya bıraktığım zehir kadar, kederle ölüyordum.
Ben yaşamıyordum, öyle görünüyordum. Çünkü ben nefes alıp verirken bile ölüyordum.
Ben öle öle yaşamayı öğrendim. Şimdi de ölerek yaşıyorum.
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or
Story by ŞURA NUR BİNİCİ
GÖKYÜZÜNE SIÇRAYAN MÜREKKEP
Kaderine çelme takıp, dizlerini kanatan İblis'in, düşüncelerinin kıymıklarına yuva kurduğunu anlayamadı.
Eli...