Genç kızın iliklerinde hissettiği acı ağlarını kalbine örmüştü. Yirmi üç yıl boyunca anımsadığı tek duygu olan acının getirisi onda bıraktığı travmalardı. Gerçek ailesi olmadığını öğrendiği insanlara bunca yıl katlanması bir hançer gibi saplanıyordu zayıf bedenine. Kavuştuğu yeni hayatı, hiç kimseye güvenmemesi gerektiğini bir pusula gibi gösterirken yaşamın iniltisi kucağına düştü. Ne zamana kadar mı karanlık benliğine hüküm sürdü? Bir çift yosun yeşili gözlerle karşılaşana kadar.
"Kabuk bağlayan yaralarını iyileştireceğim mavi gözlü kız ve bir daha kanamasına asla izin vermeyeceğim."
OMZUMA DOKUNAN NEFES
Kitabımı okumaya ne dersin
