Handeeker
Ensemde hissettiğim bir duygunun esiri olmaktan korktum hep. Kapatmalıydım kapıları ve çekmeliydim sürgüleri. Ve biraz da süngü gerekti etrafıma. Duvarlar yetmiyordu beni korumaya. Bir tuğla, bir tuğla daha. Sebepsiz bir korku değil bu. İnsanüstü bir korkunun eseri. Ezilen yılanların zehirleriydi damarlarıma karışan. Bir tuğla daha gerekti, bir tuğla daha...