Belki de hepimiz ilmek ilmek örülmüş hayatta bir iplik parçasıyız...

Bazılarımız hayatın içinde yanlışlara bulanmış...

Alevler arasında kül olup rüzgarda savrulmaya mahkum...

Ne bir daha iplik ne de hayata bağlı kalabilen...

Belki de küllerinden yeniden doğmaya meyilli...

Ama yeniden iplik olmaktansa iplikleri yakmaya yatkın...

Belki de hayatın parçasıyken bir hata oluşumuz koparır bizi hayattan...

İkinci şansın eşiğinden döndüğümüz için hatalı kalmaya...

Yanmaya mahkum kalırız...

Ya da bazılarımız teker teker tükenen kibrit çöplerinin kıvılcımında yakmaya...


°•°•°


Kanayan bir yarada kabuk bağladık belki... Acının üstünü örtercesine...Oysa tekrar tekrar kanayıp derin izlere gebe kaldı ölü hayatımız...

°•°•°

Belki de anlatacak çok şeyimiz oldu... En iyi hikayeler gerçeğin içinde atan kurguda yer alır. Belki de acılarımız bizim hikayemizdi; biz de sararmış ölü yaprakları...