"I nie czekając na odpowiedź przytoczył mi te wiersze, które zapamiętałam i
pokochałam od tej pory. W tych wierszach było owo "coś", które mnie stale się wymyka.
Wciąż nadstawiam ucha, żeby je pochwycić, ale wiem, że to daremnie, że nie mam dość
ostrego słuchu... Lecz pewna jestem, że czasami słyszę leciutkie, słabe, dalekie echo
owego "czegoś" i odczuwam wtedy taką rozkosz, jaka jest niemal bólem i rozpaczą, gdyż
nie będę zdolna przetłumaczyć piękna wszechświata na ludzką mowę, wiem o tym."