konuşmuyoruz çünkü yaşamın benim için fazla acı verici olduğunu ve herkesin yaptığı günlük aktivitelerin benim için birer işkenceden farksız olmasını kabullenemiyorsun
bir insan sadece su içerken bile nasıl paramparça hisseder, nefes alırken bile aldığı hava nasıl kursağında kalıp canını acıtır anlayamıyorsun, anlayamazsın, bencil aşağılığın tekisin, kabullenemiyorsun
nasıl hiçbir şey yapmadan sadece yük gibi hissettiğimi ve atılmayı beklediğimi, böyle olduğum için her şeyi mahvettiğimi, tüm bunların sorumlusunun yine ben olduğumu ve sadece ben gidersem biteceğini de kabullenemiyorsun
başıma gelebilecek iyi şeylerin beni heyecanlandırmadığını çünkü artık hiçbir şeyi iyisiyle kötüsüyle istemediğimi, bu dünyadaki acı gerçeklerle daha fazla yüzleşmek istemediğimi, içimden çekip çıkartamadığım ve her an bana yük olan o şeyi atamayacağımı anladığımı kabullenemiyorsun