Wróciłam!

Witam serdecznie na moim profilu! 

Więc drogi Czytelniku/Osobo, która zabłądziła cieszę się, że tu jesteś. 

W skrócie Ci się przedstawię. Mam na imię Iza, mój wiek będzie dla ciebie zagadką, bo wolę być oceniana na przez pryzmat moich tekstów, a nie metryki.

Jestem tu już ponad dwa lata. Przez ten czas przeczytałam tony opowiadań złych, sporo średnich, dziesiątki dobrych i kilka pereł. Prócz tego poszerzam horyzont poza twórczością na tej stronie. Choć tego łatwo się domyślić. 

Jestem pesymistą, zauważanie dobra jest dla mnie trudne przez to jak bardzo staram się myśleć logicznie. Nie chcę biec za większością. Szukam swojej drogi, której nie mam prawa odnaleźć. 

Prócz tego jestem bardzo nieśmiała, boję się ludzi i tego jak mnie ocenią. Nie umiem z nimi rozmawiać, obawiam się, że powiem coś źle i ta osoba mnie znienawidzi. Mimo to szukam w internecie przyjaźni. Czemu? Nie wiem, może mimo mojej introwertycznej natury chyba chcę znaleźć kogoś, kogo polubię.

Jestem swoim najgorszym krytykiem. Cierpię na brak pewności siebie. Dlatego nigdy nie chce uczestniczyć w dyskusjach z dużą ilością ludzi. Wolę milczeć, bezpieczniej jest stać w cieniu. 

Nie wiem dlaczego napisałam coś takiego w miejscu, gdzie inni wypisują bzdury. Anonimowość daje mi miłe odczucie tego, że mogę wreszcie wyrzucić z siebie choć trochę prawdy, której nigdy nie powiedziałbym wprost rozmówcy, patrząc mu w oczy.

Chciałabym swoimi tekstami przekazać coś. Zwrócić uwagę na wiele rzeczy. Historia nigdy nie jest czarno-biała - to jeden z przekazów, który chcę udowodnić. 

Cóż, kończy mi się limit znaków. Jeśli w jakiś dziwny sposób wydałam ci się godna rozmowy to proszę pisz. Szukam wymierającego gatunku ludzi myślących.