Długo mnie tu nie było... Co nie zmienia faktu że wciąż miło wracam do tych czasów, w których jako niewinny dzieciak, chwilkę po out'cie czytałem przyjaciółce przez ramię opowiadania na przerwie w szkole. Lata minęły, te wspaniałe i te złe. Znajomości to się rozplontywały, to zaciskały na supeł czasami do tego stopnia, że składały się na sznur zdobiący moją szyję. Niewinność minęła, dając jakiekolwiek miejsce na tą odrobinę pewności siebie ale też cynizm i rzeczy dziś normalne, dawniej odrzucane jak zepsute owoce. 

Dawniej patrzący z optymizmem na życie i przyszłość, błąkając się między śmiercią a szaleństwem, doszedłem do poziomu w którym po prostu szukam rozrywki, zabawy, tego co da mi przyjemność. W gruncie rzeczy nie różni się to aż tak od dawnego gnania za szczęściem.

Oczywiście dzieciak którym kiedyś byłem, nie umarł. Nadal stanowi bazę do tego kim jestem i mimo tylu wylinek, zmieniających mnie niczym dziwacznego stawonoga, nadal jestem niedojrzałym chłopcem zawieszonym gdzieś między światłem a cieniem. Dokładnie tam jest moje miejsce.

Chociaż wiem, że ludzi z tamtych lat już tu nie ma, albo zmienili się jak ja, wylinka z wylinką, to nadal myślę o nich od czasu do czasu. Wciąż wspominam te czasy spędzone tutaj. Nasze internetowe znajomości i miłostki... Może to właśnie dawało mi szczęście, a może po prostu tamtejszy świat ze szczęściem tylko mi się kojarzy.

Nie wiem, czy wrócę czy nie, bo i świat który wtedy budowałem, gdzieś po drodze się posypał razem z ludźmi zostawiającymi swoje konta, ale nawet po tylu latach nie umiem zapomnieć jak dobrze się tu czułem. Jeśli ty też czasami zerkasz na profile znajomych szukając jakiejkolwiek aktywności, powinieneś wiedzieć, że myślę o tobie od czasu do czasu. Zawsze z uśmiechem na twarzy.

Krychu29 ~ Ps. Czo to za gówniane monetki?