-_J_INU_-

Thank you kathawa add kragththata ❤️

ජීවිතේ කියන එක.. එකම කෝණයකින් බලන්න,මයින්න  පුරුදු උණාම හැමදෙයකටම ආණ්ඩුකාරයා තමන් වෙනවා.
          
          තමන්ට දැනෙන දේ අනිත් අයට කියන්න යනකොට, මිනිස්සු ඔයාව අත පල්ලට දානවා. විදින්න අමිහිරි උණත්..ඔයාට ඔයා විදියට ඉන්න, මිනිස්සු මත නොයැපෙන්න හොදම ක්‍රමය තමන්ට හැගෙන දැනෙන හැගීම්, මතය ගැලපෙන තැනට විතරක් ටිකෙන් ටික replace කරන එක..
          
          මට හරි මහන්සියි කල්පනාවට වැටිලම.. මොනවා වෙයිද, මොනවා කරන්නද නොදැන ගෙනියන ජීවිතේ එක්ක ඉස්සරහට මොනවා වෙයිද කියලා නොදැන අනාගතය හීන විමානයකින් මවාගෙන ගෙවන දවස්,,, මට ඇත්තටම හරි වෙහෙසයි මේ විකාරරූපී අනාගතය හීනයක් විදියට මවාගෙන ගෙනියන ලෝකෙක ජීවත් වෙලා.

අත්හැරීමේ අන්තය කොපමණ ගැඹුරු වන්නේද,
          අවසානයේ සියල්ල ම,
                                             මද සිනහවකින් හැර යන්නේය.

හැමෝම කියන දේ නම් අනේ හොදයිනේ,,, කොච්චර දෙයක්ද?
          
          ඒත් කවුරුත් ඇහුවද 
                                           ඔයාට කොහොමද...
          තියෙන අන්තිම දොයිතුව වෙනකම් පූජා කරලත්,
          තාමත් මට එක තැනක දී මැරිලා ගියා නම් කියලා හිතෙනවා. ඒ ඇස්වලින් බලන බැල්මෙන් ඕන එපාකම් කියවන්න පුලුවන් තරමට ළං වෙලා...මම ම තනිකරලා දාලා යනවා කියන හැඟීම....ගෙවෙන රැයක් දවාලක් ගානේ ඇනපන් මගේ පපුවට,,, මීට වඩා සැපයි මට කියන තැනට වැටිලා මම
          
          එදත් අදත් වගේම ගෙදර ආව ගමන් ම මගේ ළගට දුවගෙන එනකොට, මට කෑගහලා අඩන්න හිතුනා. අනේ රත්තරනේ ඔහොම දුවගෙන මගේ ලගට එන්න එපානේ කියලා... කිව්වට එයා දන්නව ද එයාව තනියම දාලා යන්න තමයි මේ හදන්නේ කියලා.
          
          අනේ ඒ විතරක් නම් මදි ද, රෑ වෙනකම් ෆයිල් හදලා බඩු ලෑස්ති කරනකම් කොච්චර රෑ උණත් ලගට වෙලා තනිරකින කොට, එයා දන්නව නම් මේ එයාව දාලා යන්න තමයි ලෑස්ති වෙන්නේ කියලා.... දෙයියනේ මෙහෙම අහිංසක හිත් තනිකරලා දාලා යන්න අපිට සිද්ධ කරපු උන්ට හෙන පිට හෙන ගැහුවත් ඒ පව ගෙවෙන්න බැරි වෙයි

එරුණ කිරෙන් තෙත් වූ ළැම මත ලේ කිරි ගලයි අකලට,
          වැටෙමින් කටු මත නොදරු තටු නුහුරට පියාඹයි නුපුරුදු අහසක,
          
          අහෝ ඇහුණා ද විලාපය ? 
                                              එරුණ කිරෙන් මිදුන තටුවල...
          
          
                      එරෙන කිරේ නාමෙන් සාප තියාපන් !
                                සැළලිහිණියේ භූපතීන්ට!

නටුවෙන් ගිලිහුණ පිච්ච මලක් ඇහිද ගත්තම, 
          
          කාට උණත් ලෝභ හිතෙනවා නේද?
          
           සුවද නොවිඳ  බිමට දාන්න...සුවඳ  වින්ද අපිම ආයේ ආයේ ඒ මල් විඳිනවා මිසක අහක දාන්න හිතක් නැති තැන, ඒකත් අල්ලා ගැනීමක් තමයි කියලා පිච්ච වැල මට කියලා දෙනකොට, 
          
                             තාමත් ඒ පිච්ච මල අතේ තියාගෙනම අහස දිහා බලාගෙන අත්හැරීම් දහස් ගණනකින් හෙම්බත් උණ මගේ හිතට ඒ සුවඳ ඇතුළෙන් නිවීම හොයනවා. 
          
          ඇත්තටම අපි මිනිස්සු ,
                                                      අතහැරීම් කොච්චර කළත්,
          අපි සැනසීම හොයන්නේ අල්ලා ගැනීමකින්ම වෙන තැනදී....මේ තරම් දේවල් සංකීර්ණ කරගත්තේ මම ම දෝ කියලා මට හිතෙනවා.
          
          

ජීවිතයේ මේ තාක් කොටසක්  ළය ඉරා වෙස්සන්තරට දුන්නෙමි.
                                                     
                                                   - ඉරුණු ළය -

    දන් දෙන්නට වස්තු හිඟ වූ කල,
                               වෙස්සන්තර උදුරා ගත්තේය 
                    හදවතේ අර්ධයක්ම!

Thank you for following me dear ❤❤ welcome to the family:)

 හැකි නම් මුහුදට අත වනන්නට,
           සඳතරුවලට සමුදෙන්නෙමි,
           නොකියාම...
          ක්ෂිතිජය මතින් ඇවිද යන්නට,
          අල්ලා ගනිමි,
          කිසිදා අත් නොහරින්නම...