Gün geçtikçe ben ölüyorum, sevdiğim. Sana sevgilim diyemiyorum çünkü sevgili birbirini seven iki insanın birbirine karşılıklı kullandığı bir kelimedir. Her seferinde sana verdiğim sevginin içinde boğuluyorum, belki bilirsin. Ben yüzme bilmem ama defalarca senin gözlerinde boğuldum. Ben defalarca kez öldüm sevgilim. Her ölümüm de bir tahta daha bıraktılar kefenimin üzerine. Bu son tahta, sevdiğim. Bir dahakine üzerime toprak atacaklar. Ama eğer olurda aklına gelirsem beni ziyaret et. Unutma, ben en çok sarı ve beyaz karanfili severim. Onların anlamını biliyorsundur, değil mi? Çünkü her seferinde sen o kıza aldığında ben tekrar ölüyorum. Ama bu seferinde tekrar elindeki çiçekleri o kıza Verirken görürsem, o çiçekleri mezarıma bırakacağımdan şüphem olmayacak. Sana anlamlarını söyleyecektim, öyle değil mi? Sarı karanfil, en içten olan sevgiyi temsil eder, beyaz olan ise masumluğu. Demek istediğim şu ki; ben seni çok temiz sevdim... Ama n'olur, ona ben ölmeden önce şunu de, senin ona olan, bana hiç bir zaman göstermediğin sevgini gözüme sokmasın, canım acıyor çünkü, çok acıyor. Yapamıyorum, dayanamıyorum sevdiğim. Beni bu cehennemden al diyemiyorum, çünkü beni oraya atıp içeriye attığın ateşle yakan sensin...
