Sene 1963... Çankırı'nın bir köyünde, ekinlerin sararmadığı,  ağaçların çiçek açtığı,  harman zamanı olmayan ve tam olarak hangi ayın kaçına denk geldiği bilinmeyen bir günde şirin bir bebek dünyaya geldi. İşte o annemmiş. 
İstanbul'da bir gecekonduda da ben doğdum. Sümüklü böceklere tuz dökerek, kardeşimin kumbarasındaki paraları gizlice çıkarıp arkadaşlarıma dağıtarak, böcekleri parçalayarak, kaktüsleri öperek büyümeye başladım. Büyüyünce seri katil olmak isterdim. Böyle abuk subuk şeylere ilgi duymam, sürekli korku filmi izleyip cinayet dizilerini takip etmemden midir nedir,  artarak devam etti. Ölü yıkayıcılar olan anneannem ve babannemden çok ilginç şeyler öğrendim. Ama şükür ki, bir ara hidayete erdim. Normal insanlığa dönmeye başladım. Hatta şuan ipiyi biri olmaya çalışıyorum... Büyüyüp sınıf öğretmeni  oluverince daha bi insancıllaştım.
Küfür hiç kullanmam. Argoyu bıraktım ama 'lan' ı bırakamadım, arada öğrencilerin yanında kaçıyo. Arada 'oha'  da diyorum. :) *Çankırıspor'luyum ama hangi ligde kaçıncı grupta olduğunu bile bilmiyorum. Futbola bakmayı değil oynamayı seviyorum...
... 
Kurukafa, polisiye, kaligrafi, gitar, krigami, kaktüs, kaykay, paten,  bisiklet, traktör, rulmanlı bilyeli tahta, bebek arabası (yani tekerlekli her şey), kitap, çocuklar ve gençler ... İşte bunlar hep canlarım benim. 

*Bu arada meşe palamuduna "neşe palamudu"  diyen; bol bulutlu bir gecede dolunayı görünce heyecanlanarak " 'Ay' kirlenmiiiiş! " diye bağıran çatlak bir oğlum, minicik bebecik bir kızım var... 
*Öğrencilerimle yazıp sınıf gecelerinde oynadığımız skeçleri,   süper kahramanlarla filan alay ettiğimiz hikayeleri,  aramızdaki şirin diyaloglarları paylaşarak başladığım Wattpad yolculuğunda, gençlerimizdeki cevherlere şahit oldukça ümit doldum...
***
İğrenç,  gıcık,  saçma sınavlarınızda başarılı olmanız dileğiyle. Sevgiler....