Müjgânın titrerken, gecenin şebinde,
Adın kaldı dilimde, sözüm kaldı cebimde.
Bir engel düştü yolumuza, bilirim suçum yok,
Ama kader bazen sus der, biz yine susmakla tok.
Perçem’in rüzgâr döker yüzüne ince bir sızı,
Ben yine sabrederim, gönlüm bilir seni yazı.
Abinin gölgesine takılmadı aslında gönlüm,
Ben seni görünce sustum… en çok da kendime öfkelendim.
Bir mühürdür bu an, çözüldüğünde anlarsın,
Ben seni kırmadım, sadece uzaktan varlığını bekledim.
Engel koymak kolaydır, gönül koymak zordur ya…
Ben gönlümü koydum, gerisini zamana bıraktım.