Cześć, na samym początku przepraszam za każdy błąd w pisowni, nie jestem w stanie wyłapać ich wszystkich na raz. 

Jestem dziewczyną, którą lepiej się czuję obserwując ludzi, niż siedząc w ich tłumie zawsze się boję, że nie zapanuje nad językiem i powiem wszystko co myślę, w sumie zawsze to robię, ale zmieniam słowa tak, aby nie bolały, aż za bardzo. Boję się mówić, bo mój głos przypomina 18 letniego chłopaka, a już tyle razy mnie pomylili z takim, że się boję odezwać, ale pomaga mi zmienianie go i jest trochę lepiej...

To może się wydać niepotrzebne, ale zacytuje samą siebie z przed roku:

"Odwagą nie jest to, że potrafimy się podjąć najniebezpieczniejszego zadania. Odwagą jest pokazanie prawdziwego siebie i mówienie swoich myśli"
Mam nadzieję, że jest to dla ciebie mała motywacja.

Dzięki za przeczytanie