@LeAmarante
Lacrimosa powinna ukazać się do połowy tygodnia - maksymalnie - cały rozdział jest już praktycznie gotowy. Jedyną kwestią, którą muszę się zająć, to kosmetyka i ponowne redagowanie tekstu, by was nie zawieść. Pozdrawiam!
@ LeAmarante Czekam niecierpliwe. Twoje dzieła są wyjątkowe - często trudne do przełknięcia, ale przez to mają swój unikalny charakter ;)
Piszę Lacrimosę; znowu ją wznawiam (może to już setny raz), natomiast rozdzialik ma się dobrze. Brakuje mi tylko skrzypiec, takich niepokojących i mocnych, jak z soundtracku Ludovico Einnaudi'ego w "Ojcu" Floriana Zellera. Ale to tyle skarggg, wracam do pisania! (Przyjmę wszelkie rekomendacje muzyki klasycznej)
@ LeAmarante o boże skaibahuiq lecę to czytać od nowa! To było przepiękne!
Ps. polecam walc drug o.2 na B-dur Dimitra Szostakowa i soundtrack z Violet Evergarden (kocham go)
Mimo że większość twoich opowiadań przeczytałam w miarę dawno, przynajmniej raz w miesiącu ponownie sięgam po moje ulubione fanfiction w twoim wykonaniu. Zakochałam się w twoim stylu pisania. Powiadania pełne emocji i ukazujące realny świat, wiele z tych historii łapie za serce i trudno wyrzucić je z pamięci. Urzekła mnie również różnorodność miejsc w jakich znajdują się bohaterowie oraz brak ogólnego schematu. Jako mały fakt dodam że twoją książkę patos przeczytała również moja babcia, która była nią równie zachwycona co ja. Jesteś moją duża inspiracją.
Nie wiem co powiedzieć więcej,
Po prostu cudo.
Ojejku, ojejku! Bardzo dawno mnie tu nie było, acz ta wiadomość na wstępie to najmilsza rzecz. Jest mi niesamowicie z myślą, że wracasz tu tak często! To wielkie wielkie wyróżnienie, dziękuję! Babcię proszę ucałować, pozdrowić i życzyć dużo zdrowia! Och, serce rośnie!
Na myśl o tym, że Patos ma już niemalże 4 lata przypomina mi się morze, plaża i pisanie rozdziałów w starym, paakudnym notatniku. Słucham piosenki 'Promise' Bena Howard'a, wspomnienia na nowo nakreślają poszczególne kształty w mojej głowie, a pokój zaczyna nasiąkać ich zapachem. Na myśl o tym, że 4 lata temu, w wieku 16 lat, na plaży — leżąc na piasku i jedząc jakąś bułkę z dżemem (także z piaskiem) — przenosiłam w swoim mniemaniu lato na karty, okropnie zaczynam się rozczulać. Wszystko wydaje mi się nazbyt absurdalne, a jednocześnie szczelnie zabutelkowane, jak morskie piaski. To nie było wczoraj? Tamte dni, tak banalne, acz tak eteryczne...
@heavllgoobaden AAaaa dziękuję!!! Pozdrawiam też, miłego wieczoru (uznajmy, że w tym miejscu pojwia się wielka rozczulona emotka z messengera he)
Hej! Chciałam tylko napisać że przeczytałam Patos i Nieuchwytny po trzy razy i za każdym razem historie zachwycają mnie tak, jakbym pierwszy raz do nich zaglądała. Więc... Chcę Ci podziękować za te piękne prace, zostaną na długo w mojej pamięci
@ LeAmarante bo jesteś w tym mieście na codzień, jakbyś była przyjezdnym to co innego, tak domniemam :)
@lavender_yuki Ojej, oby to był on. A ja, pechowiec, będąc w Krakowie przegapiam takie rzeczy, ach!!!
@ LeAmarante nie to ja dziękuję, naprawdę, szczególnie za Patos, jest taki lekki i młodzieńczy, a jednak stale dojrzały z perspektywy Levi'a. W ogóle zabawna sprawa ale trzy tygodnie temu w okolicach Krakowa widziałam butelkowego Jeep'a i tak sobie myślę, czyżby to Levi?
Chciałam tylko powiedzieć, że piszesz przepięknie. Widać u ciebie ogromny zmysł literacki, ale też oczytanie i mnóstwo aluzji do innych dzieł. Jestem zachwycona, Twoje książki są aż zbyt dobre na Wattpada hahah
@ loveisblindnesss oj, faktycznie zabawnie! Cóż, szkoda, Warszawa mnie jednak wykreśliła z potencjalnej listy gości:( Ale może kiedyś!
i co śmieszne nazywamy się „The Cheerful Hamlets”, więc ten tytuł byłby wyjątkowo zabawny
oczywiście, jeśli tylko nie masz problemu z angielskim (bo to kółko przy instytucie anglistyki) i jesteś z Warszawy!
Piszesz naprawdę piękne opowiadania, pierwszy raz się popłakałam po przeczytaniu czegoś na watt.
Będę czekać na więcej takich opowiadań napisanych przez ciebie
Piszę Lacrimosę, wiecie, wiecie, wiecie
L a c r i m o s ę!
Nareszcie ktoś kto lubi smutne zakończenia
Czy jeżeli zmienię imiona i nazwiska bohaterów w Ziemozielonym, a całość przestanie być przedstawiana jako uniwersum snk, paring Riren — czy ktoś nadal będzie chciał czytać dalsze rozdziały?
