Nieskończoność kusi swą wiecznością. Jednak czy może być coś bardziej nieuchwytnego niż nieskończoność? Ludzkie życie ograniczone jest czasem, który by nim nie był, gdyby istniała nieskończoność. Zdecydowałam jednak nie przeszkadzać innym w ich polowaniach na coś, czego nigdy mieć nie będą. Bo po co? Zanim łaskawie zechcieliby mnie wysłuchać i może uświadomić sobie swój błąd, mój czas już by się skończył, a mam wiele innych - bardziej naglących spraw do załatwienia. Na przykład zrobić sobie herbatkę, usiąść pod kocykiem, poczytać coś lub napisać... a świat niech biegnie do samozagłady beze mnie. Jedyne co mogę zrobić to zarzucić wędkę i czekać. Korzystać z danego mi czasu, a jednocześnie łowić nieuchwytną nieskończoność, który sama przyjdzie znudzona, kiedy ludzie przestaną się nią bawić.  Wypłukani z emocji nie będą potrafić stworzyć czegoś wiecznego, bo żeby napisać dobry tekst potrzebne są uczucia. Ktoś całkiem z nich wyprany, nawet przy ogromnych staraniach, nie jest w stanie napisać czegoś nieskończonego w swym potencjale i przekazach, które mają pomóc ludziom w odnalezieniu swojej drogi życiowej. Zatem - chwytaj własną nieskończoność taką, jaką oferuje ci świat, bo pewnego dnia zrozumiesz, że tylko i wyłącznie taka dla ciebie istnieje.