Önemli olan sessizlik değildi,sessizliğin içindeki acı feryatlardı. Kelimeler değildi,onların dokundurduklarıydı. Fiziksel güç değildi önemli olan,sözcüklerin açtığı derinlikleriydi.

Ben kim miyim?
Koskoca dünyada kalıbına sığamayan,kalabalık bir sokaktaki o yabancıydım. Okunan her romandan kendine pay çıkaran genç bir kızım yalnızca. Sokakta yanlışlıkla çarptığın bir insanım. Kendi sesini bulamayan ancak kendi kelimelerinden dizeler yaratan bir kimseydim. Gecenin koynunda kaç insanı zihnimde parçalara ayırıp,dipsiz bir kuyuda defalarca öldüren bir kimseydim.
 


"Yağmurdan sonraki toprak kokusu; altındaki binlerce ölünün soluk kokusuydu. Her yağan damlada nefes alan ölülerdi."