Robyn ergenliğinden beri, hayata dışarıdan bakan duygusunu yaşıyordu. 13 yaşında kendisindeki sorunun ne olduğunu merak etmeye başlamıştı. Harika bir çocukluğu vardı. Bu yüzden kendisini bu kadar kusurlu hissetmesinin bir açıklaması yoktu, içinde eksik bir şeyler vardı, onu hasta eden gizli bir boşluk. Kendini rahatlatabileceği tek yol öldüğünü hayal etmekti. Ölü olmak gerçekten çok büyük bir rahatlık olabilirdi. Hiçbir zaman kendini öldürmek gibi bir eğilimi olmamıştı ancak bu ihtimali bir güvenlik ağı olarak saklıyordu. Artık bu acıyı daha fazla tolere edemeyeceği bir noktaya ulaşırsa, her zaman hayatına son verme gibi bir seçeneği olabilirdi.
O zaman herhangi bir mücadele, boşluk, acı ya da yalnızlık duygusu olmayacaktı. Robyn 13 yaşından yetişkinlik yıllarına kadar kendini yatıştırmak için kendini öldürme fantezisine sığınmış ancak bununla ilgili tek bir kişiye bile hiçbir şey söylememişti.