MarkusJuan

Time to write again

MarkusJuan

Mahal ko kung nababasa mo man itong liham ko ngayon, isa lang ang ibig sabihin nito...
          
          Alam kong alam mo na simula pa nang una kitang makilala ay nasabi ko na ikaw na talaga. Sa bawat ngiti mong nakakahalina na sadyang nagpapalakas ng tibok ng aking puso.
          
          Hanggang sa dumating sa punto na sinagot mo ako. Kung alam mo lang ang nangyari sa akin ng mga oras na 'yan.  Ni walang pagsidlan ang tuwa ang saya at kilig na naramdaman ko.
          
          Subalit ngayon, naiisip ko nang sarili ko sa istorya natin ay unti unti nang nawawala. 
          
          At kung dumating man ang oras na 'yon, ay mawawala ako nang walang pagsisisi.
          
          Oo iyon ang gusto kong sabihin. Pero ang totoo, mayroon pang iba.
          
          Pasensya na ha, hindi ko na maibibigay pa ang kasal na hinihingi mo. Pati na rin ang mga plano natin sa buhay. Patawad.
          
          
          Nagmamahal, 
          Poging Jepoy.
          
          https://www.wattpad.com/story/297694547?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=MarkusJuan&wp_originator=MDy1PH4Ysg0vSeQ5FXShHn2C600UH3soF7F7WXhBNj27mdFrwIS%2Fs6ljOv6Qgwt0ALPJwLpbq8jY2HdaFUl9UpT2qEBq1eELflwF5JsFuOBhkEKnOZCNgmzLrfpvK1Dt