Ben hayatımı hayallerime adamış genç bir kızım sözlerimde geçtiği gibi hayaller sadece hayaller gerçek hayatta yaşayamadıklarımı hayallerimde yaşıyorum.. Çünkü bu dünya da kadim kuralı. “Başkaları ne der, aman elâlem laf eder” kaygısı camdan bir duvar gibi dikiliyor önümüzde. Çöküyor olanca ağırlığıyla üzerimize. Küçümsenme, beğenilmeme, en nihayetinde anlaşılmama korkusu o kadar ağır basıyor ki ayaklarımız geri geri gidiyor her işte. Hayallerimizi, uçuk kaçık emellerimizi naftalinleyip kaldırıyoruz zihnimizin dolaplarına. Orada çürüyorlar usulca. Gün ışığı görmeden senebesene.
Nice sonra açıp bakıyoruz ki güve yemiş planlarımızı. Biz yaşlanırken onlar da bir kenarda kuruyuvermiş. Hayatın görünmez güveleri var, yer bitirirler insanın özgüvenini.. Bu yüzden kimseye bir şey anlatamazsın kimseye güvenemez ve içine kapanırsın ve bu görünmez güveler gün gelir bizlerin içini yer bitirir işte ben böyle olmamak için hayallerimi cümlelerimin arkasına saklıyorum duygularımı bu kelimeler ile paylaşıyor içimi rahatlatıyorum..Evet kimse bunu yapacağıma inanmıyor ama ben inanıyorum ben hayallerimi satırlara döktüğüm defterden alıp hayata geçireceğim ve bunu utanmadan yapacağım ilerde mavi kaplı kitabımla yaşıtlarıma örnek olacağım ben buna inanıyorum...