Size duygularımı nasıl anlatabilirim bilmiyorum.
Bu kitap, yıllar süren bir iç yolculuğun ürünü.
Yaklaşık 3-4 yıl boyunca defalarca yarım bırakıp, yeniden döndüğüm bir hikâyeydi bu.
Bazen yoruldum, bazen inancımı kaybettim, bazen sustum.
Ama içimdeki o ses hep fısıldamaya devam etti:
“Yaz, çünkü bu sadece bir kurgu değil. Bu, dokunulması gereken hayatların sesi.”
Ve bugün, bu sayfada, bu hikâyenin finalini yazmayı başardım.
Belki daha uzun, daha detaylı bir final kaleme almak isterdim.
Ama son birkaç bölümde zaten her şey yerini buldu.
Ben de sizi yormadan, usulca, yüreğinizi ısıtan bir veda ile ayrılmak istedim.
Bana inanan, yazdıklarımı okuyan, sabırsızlıkla yeni bölümleri bekleyen, hatta ara verdiğimde bile “Yeni bölüm ne zaman geliyor?” diye soran tüm okurlarıma yürekten teşekkür ederim.
Siz olmasaydınız, “Kül ve Mavi” bu kadar güçlü bir finale ulaşamazdı.
İyi ki varsınız.
Bu kitap bitti.
Ama bu sadece bir hikâyenin sonu, yazacaklarımın değil.
Dokunmak istediğim daha çok hayat, anlatmak istediğim daha çok hikâye var.
Beni takip etmeye devam ederseniz, kalbinizle yanımda olursanız çok mutlu olurum.
Bilmiyorum, “Kül ve Mavi” sizin hayatınıza dokundu mu…
Ama ben bunun için yazdım.
Umarım iz bırakmıştır.