Nazlikralicee-_-

Nasıl olduğunu bilmiyorum, böyle yaşıyorum ama hissedemiyorum, bunu yaşamam normal mi???
          	
          	İnsanları gözlemlerken midem bulanıyor artık, hareketleri o kadar saçma ve anlamsız geliyor. Belki de ben anlamsızlaşmışımdır bilemiyorum.
          	
          	Birileri bana böyle gitmez kendine gel toparlan diyor ama içimde gram istek yok, zaten olsa bile güç varmı bilmiyorum. Galiba kendi ellerimle sonumu getirdim, ne kadar bakmasam da orada olduğunu bildiğim bir his var içimde, göğsümdeki boşluk dolmadı hiç, aitlik hissini tatmadım, ya da düşüncelerimi dizginleyemedim.
          	
          	Bir şeyler oluyor kafamın içinde ve siz sadece gülümsememi görüyorsunuz. Ben uzaklaşıyorum sizden ve siz sadece yarın görüşürüz diyorsunuz, anlamıyorsunuz benim hala nelere kafa tuttuğumu bilmiyorsunuz, siz hiç bir zaman anlamayacaksınız çünkü dermanım sadece kendime, çabam sadece benliğime, sakinliğim anca bedenime yetiyor, DAHA FAZLASINI BEKLEMEYİN BENDEN.
          	
          	Her seferinde bütün çabalarımın boşa çıkmasından yoruldum. Fedakarlıklarımın hiçe sayılmasından, insanların tek yanlışımda tüm doğrularımı silmesinden ve bu şehrin bana hüzünden başka hiçbir şey vermemesinden biktim.
          	
          	Ailemin yanımda durmamasından, dost dediklerimin karşı tarafın şahidi olmasından, ve senin herkesleşmenden... Her daim ağlayışlarımı köşesine çöktüğüm duvar duyuyor ve ben o duvarları yumrukluyor, kendi dizlerime sarılıyorum. Ben bittim anliyor musun? Artik bir şey için çabalayamayacak kadar tükendim.
          	
          	Artık öyle bir hale geldim ki kendimden dahi nefret eder oldum. Önceden çokgülen, gözlerinin içi parlayan birisiydim ben... Ama artık sadece nefes alan bir bedenden ibraterim. Bana ne oldu da bu hâle geldim inanın bende bilmiyorum ancak artık hiçbir şeyin yolunda gitmediğinden eminim.
          	
          	Eğer buraya kadar okumuşsan teşekkür ederim. Diyeceklerim bu kadar.

zelihaiste_

@Nazlikralicee-_-  Seni çok iyi anlıyorum bebeğim. Bende aynı durumdayım. Önceden her şeyi seven hayata,değer veren,içinde yaşama isteği olan birisiydim. Belki içimde bir yerlerde var hâlâ ama ben hissetmiyorum artık. Hiçbir şey yapma isteğim yok. Ailemden uzaklaşmaya başladım, sınıft neredeyse arkadaşım kalmadı. Tek yaptığım yemek içmek ve kendi içime kapanıp telefona bakmak. Beni seven birinin olacağını düşünmüyorum mesela. Hem aşk hem arkadaşlık olarak. Önceden aynaya baktığımda gördüğüm kız beni mutlu ederdi. Gülünce çıkan gamzelerime kendi kendime hayran olurdum. Artık aynaya baktığımda berbat bir cilt, morarmış göz altları görüyorum. Vücudumdan da nefret etmeye başladım. Zaten suskun olan ben bundan dolayı yine içime kapandım. İnsanların beni nasıl gördüğünü bilmediği için stres oldum. Okul yüzünden,aile yüzünden çok stres yaşadım bu benim sağlığımı etkiledi. Bazen yanlız kaldığımda kendimi düşünüyorum. Az da olsa değer vermeye çalışıyorum. Ne olursa olsun bir şey olduğunda bana yaz bebeğim. Senin neler hissettiğini belki tam anlamıyla anlamam ama sana ve yazdıklarına değer veririm. Seni mutlu etmeye çalışırım. Seni seviyorum turşusuyum. Lütfen kendine dikkat et. Seninle yanyana geldiğimizde sana sımsıkı sarılmak için can atıyorum ❤️❤️
Reply

unicornseysi

@Nazlikralicee-_-  tukenmislik sendromu teshisi koydum 
Reply

zelihaiste_

Buralardan gitme olur mu turşusuyum. Rima sınav için gidecekmiş ama sınavdan sonra gelmeme ihtimali varmış. Sen de gitme olur mu? Birbirimizi çok tanımasakta senin bende yerin ayrı. Yüzyüze geldiğimizde yapacak çok şeyimiz var. Daha birbirimiz hakkında bir sürü şey öğreneceğiz. Sürekli konuşacağız. Ben sana seni sevdiğimi söyleyeceğim. Daha çok zaman geçireceğiz kraliçem. Nolur sende haber vermeden gitme buralardan. İletişimimizi kesme ʕ⁠´⁠•⁠ ⁠ᴥ⁠•̥⁠`⁠ʔ

zelihaiste_

Gözlerim doldu sanırım ağlayacağım 
Reply

Nazlikralicee-_-

Nasıl olduğunu bilmiyorum, böyle yaşıyorum ama hissedemiyorum, bunu yaşamam normal mi???
          
          İnsanları gözlemlerken midem bulanıyor artık, hareketleri o kadar saçma ve anlamsız geliyor. Belki de ben anlamsızlaşmışımdır bilemiyorum.
          
          Birileri bana böyle gitmez kendine gel toparlan diyor ama içimde gram istek yok, zaten olsa bile güç varmı bilmiyorum. Galiba kendi ellerimle sonumu getirdim, ne kadar bakmasam da orada olduğunu bildiğim bir his var içimde, göğsümdeki boşluk dolmadı hiç, aitlik hissini tatmadım, ya da düşüncelerimi dizginleyemedim.
          
          Bir şeyler oluyor kafamın içinde ve siz sadece gülümsememi görüyorsunuz. Ben uzaklaşıyorum sizden ve siz sadece yarın görüşürüz diyorsunuz, anlamıyorsunuz benim hala nelere kafa tuttuğumu bilmiyorsunuz, siz hiç bir zaman anlamayacaksınız çünkü dermanım sadece kendime, çabam sadece benliğime, sakinliğim anca bedenime yetiyor, DAHA FAZLASINI BEKLEMEYİN BENDEN.
          
          Her seferinde bütün çabalarımın boşa çıkmasından yoruldum. Fedakarlıklarımın hiçe sayılmasından, insanların tek yanlışımda tüm doğrularımı silmesinden ve bu şehrin bana hüzünden başka hiçbir şey vermemesinden biktim.
          
          Ailemin yanımda durmamasından, dost dediklerimin karşı tarafın şahidi olmasından, ve senin herkesleşmenden... Her daim ağlayışlarımı köşesine çöktüğüm duvar duyuyor ve ben o duvarları yumrukluyor, kendi dizlerime sarılıyorum. Ben bittim anliyor musun? Artik bir şey için çabalayamayacak kadar tükendim.
          
          Artık öyle bir hale geldim ki kendimden dahi nefret eder oldum. Önceden çokgülen, gözlerinin içi parlayan birisiydim ben... Ama artık sadece nefes alan bir bedenden ibraterim. Bana ne oldu da bu hâle geldim inanın bende bilmiyorum ancak artık hiçbir şeyin yolunda gitmediğinden eminim.
          
          Eğer buraya kadar okumuşsan teşekkür ederim. Diyeceklerim bu kadar.

zelihaiste_

@Nazlikralicee-_-  Seni çok iyi anlıyorum bebeğim. Bende aynı durumdayım. Önceden her şeyi seven hayata,değer veren,içinde yaşama isteği olan birisiydim. Belki içimde bir yerlerde var hâlâ ama ben hissetmiyorum artık. Hiçbir şey yapma isteğim yok. Ailemden uzaklaşmaya başladım, sınıft neredeyse arkadaşım kalmadı. Tek yaptığım yemek içmek ve kendi içime kapanıp telefona bakmak. Beni seven birinin olacağını düşünmüyorum mesela. Hem aşk hem arkadaşlık olarak. Önceden aynaya baktığımda gördüğüm kız beni mutlu ederdi. Gülünce çıkan gamzelerime kendi kendime hayran olurdum. Artık aynaya baktığımda berbat bir cilt, morarmış göz altları görüyorum. Vücudumdan da nefret etmeye başladım. Zaten suskun olan ben bundan dolayı yine içime kapandım. İnsanların beni nasıl gördüğünü bilmediği için stres oldum. Okul yüzünden,aile yüzünden çok stres yaşadım bu benim sağlığımı etkiledi. Bazen yanlız kaldığımda kendimi düşünüyorum. Az da olsa değer vermeye çalışıyorum. Ne olursa olsun bir şey olduğunda bana yaz bebeğim. Senin neler hissettiğini belki tam anlamıyla anlamam ama sana ve yazdıklarına değer veririm. Seni mutlu etmeye çalışırım. Seni seviyorum turşusuyum. Lütfen kendine dikkat et. Seninle yanyana geldiğimizde sana sımsıkı sarılmak için can atıyorum ❤️❤️
Reply

unicornseysi

@Nazlikralicee-_-  tukenmislik sendromu teshisi koydum 
Reply