Nuray Tunbul

Bazen sadece unutmaya çalışırsin ama anlamazlar... 

Bazen öyle biri çıkar ki karşına , acaba Rabbim onu yaratmadan kalbime mi baktı dersin...

Bu kalp böyle atmayı nereden öğrendi. İnsan ilk meyveyi yemeyi. İlk yemeği pişirmeyi. hadi bunlar normal ama insan ilk gülmeyi nasıl keşfetti. sevdiğine ilk nasıl trip attı mesela.  o kadar çok sevmeyi nasıl öğrendi bu kalp. herseyden sonra o kadar kırılmayi parcalanmayi...

Ben anlatamıyorum  sen anlat dostum. benim sana gozyaslarimla anlattiklarimi sen kelimelerle anlat. Hıçkırıklarimin sebebini anlat. sen anlarsın dostum beni benim boğazımda düğüm olan haykirislarimi anlat. Derin derin anlat ama tıpkı denizin git gide koyulaşan rengi gibi en derinlerimi anlat. Neden sen anlat biliyor musun dostum. benim ne yaşamaya ne anlatmaya takatim kalmadı. o yüzden artık benim yerime sen anlat...  
          
          N.T 
          31.07.2015

Senin için birşeyleri göze alamayanlar için sen hicbirseyi göze alma...

Bana eksiklerimi sorma, babam derim tamamlayamazsin...

kıracak birçok şey vardı aslında mesela kafam vardı.  Ne bileyim kolumu kirabilirdin. Ayağımi kirsaydin mesela. ya gerçekten kalbim kırılinca çok acıdi keşke başka seçenekleri degerlendirseydin...

KENDİMDEN ÖZÜR diliyorum...
          Yaşadığım süre boyunca hep MERHAMETİMİN
          arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada BIRAKTIM.
          Kimseden bir şey BEKLEMEDİM, doğrusu bu sanıyordum çünkü. Yaşadıklarımı, yaşayamadıklarımı İÇİMDE sakladım,
          SUSTUM, bastırdım, olsun dedim İNSANLIK ben de kalsın.
          Verdim, hep VERDİM karşılığını alıp alamadığıma BAKMADAN,
          aslında güçlü olmak değildi istediğim,
          ama olmak ZORUNDAYDIM ve oldum......
          Kendimi hep ERTELEDİM. Kimsenin beni
          anlamadığını bildiğim halde hayatıma girenleri bana
          verilmiş KUTSAL bir görev olarak gördüm...
          Herkesi mutlu etmek zorundayım ZANNETTİM.
          Benim de mutlu olmam gerektiğini UNUTMUŞUM...
          Görevim neyse en iyisini yapmalıydım ki VİCDANIM rahat etmeliydi.
          Birilerinin de bana karşı GÖREVLERİ olduğunu hiçe saymışım oysa...
          NE YAZIK Kİ; Karşımdakilerin EKSİKLERİNİ tamamlamaya çalışırken, onların HATALARINI görmeye vaktim kalmamış SANKİ...
          Beni ÜZMELERİNE bakmadan, karşılığında ne ALDIĞIMA, ne hissettiğime ALDIRIŞ etmeden hep VERDİM..
          Kendimi nasıl da UNUTMUŞUM... Unutturmuşlar aslında....
          PARAMPARÇA olmuş KALBİME, doğruları söylemeye çalışan BEYNİME, mutsuz YÜZÜME hep SUS dedim. Sen SUS..!
          Kendime HAKSIZLIK ettim, kimseye etmediğim kadar.
          KENDİMDEN ÖZÜR DİLERİM...
          
          

güçlü birsey var 
          bu yeni bir his
          biri yaklaşıyor 
          
          günduzler gizemli 
          geceler uykusuz 
          günduzler gül gibi 
          geceler azap içinde 
          
          onda farklı birsey var 
          gerçek bir rüya gibi 
          
          
          

tan Taşçı - Bilir mi? kesinlikle dinlemeye değer hele bide akustik ise