@PLuieMata
Eğer sadece beyin sapını kullanarak yaşayabilirsem, sorun ortadan kalkarmış. Bu mutluluk ve üzüntünün ötesinde bir yer olurmuş... Baksana balıklara, onların psikolojik durumlarına bağlı olarak ızdırap çektiklerini göremezsin. Süngerler asla kötü bir gün geçirmez... (:
İyinin ve kötünün yaratıcısı olmak isteyen;
sahiden, önce bir yok edici olmalıdır.
Ve değerleri paramparça etmelidir...
Boz taşlar önümüzde...
Cebimizde yalnızlık var·
Şu dümdüz büyüyen gecede·
Tek dostumuz yakamozlar·
Kimsesiz koylar ortasında·
Her biri başka siyah bu dağların·
Güneşi yolladık bütün renklerle·
Oyuncağıyız artık alışkanlıkların·
En küçük bir ses bile sanki gök gürültüsü·
İçim kıpır kıpır deniz kıpırtısız...
Kokuların şarkısı başlar·
Ne çocuk sesi ne kent uğultusu gelir·
Mişli geçmişte sorunlar saklanır·
Aya dokunmanın tam zamanıdır...
Başıma bir silah daya ve tüm renksiz duvarlarını beynimle boya ...
Herkesin kör bir kaza kurşununa veya ani bir hastalığa kurban gitmeyi beklediği bir dünyada, bağımlıların yolun sonunda kendilerini neyin beklediğini bilmek gibi bir lüksleri vardır. Nihai kaderinin kontrolünü biraz da olsa eline almıştır ve bağımlılığı sayesinde ölüm sebebi büsbütün sürpriz olmaktan çıkmıştır...
Yine yer yer oyulmuş, kara topraklı, yer yer yeşermekte olan aynı tarlalar, yağmurdan ıslanmış kargalar, kuzgunlar, durmadan yağan yağmur, ağlayan kapkara gökyüzü... Çok sıkıcı bu dünya baylar! -N.V.Gogol-
Yılın önümdeki günlerini bir dizi parlak, beyaz kutu olarak görüyordum.
Bir kutuyu öbüründen siyah bir gölge gibi ayıran şey uykuydu.
Yalnız benim için bir kutuyu bir sonrakinden ayıran gölgeler birden bire kaybolmuştu ve önümde uzanan günleri beyaz, geniş, alabildiğine ıssız bir yol gibi görüyordum...
Özel olmanın ayrıcalığı diğer yüzünü döndü. Herkes olmanın baskısı ve buna bağlı olarak hiç kimse olamama. Bir şeyin öldüğünü ve özgür olduğunu düşünürsün, sonra onu içine çöreklenmiş sana gülümserken bulursun...