Park Hu

အပိုတွေမျှော်လင့်မနေဘဲ 
          ကိုယ့်နေရာလေးမှာပဲပျော်မွေ့နေစမ်းပါ 
           

ငါကပဲ ငါဘာလို့ ဒီလိုတွေခံစားနေရမှာလဲ
          ငါက ဘာလို့ ဒီလိုမွေးဖွားလာရတာလဲ အဲ့အစားကြောင်တစ်ကောင်အဖြစ်သာမွေးဖွားလာခဲ့ရင်‌ကောင်းသား။
          အရာရာကို မကျေနပ်ရိုးမယ်ဖွဲ့တယ်။
          လိမ္မာနေလဲ လိမ္မာတယ်မတွေးဘူး
          အမြဲတမ်း ငါတို့ကရန်သူလို ဆက်ဆံတယ်လို့ထင်တယ်
          ငါကပဲ အမြဲအဆူခံရတယ် တမိသားစုလုံးမှာငါပဲ 
          ငါပဲမျက်ရည်နဲ့မျက်ခွက် ငါပဲစိတ်ဓာတ်ကျရတယ်
          ငါ့ကိုဖိနှိပ့်တယ် ငါ့ကိုခံစားရအောင်လုပ်တယ် 
          ငါ့ကို ရုန်းမကြွနိုင်အောင် ငါ့ကို ဦးမမော့နိုင်အောင် 
          ငါ့ကိုစိတ်ဒဏ်ရာရအောင် အမြဲတမ်းဆူနေတာ 
          စိတ်ညစ်တယ် ။အရာအာူလုံးက ငါ့ဆီပဲဦးတည်တယ်။ ငါကပဲ ငါကပဲ ငါကပဲ ပြသနာဖြစ်တယ်။
          အမေတို့များ အဆူခံစေဖို့ ငါ့ကိုများမွေးဖွားထားသလားပဲ။
          ထွက်ပြေးချင်တယ် တစ်ယောက်တည်းရပ်တည်ချင်တယ်။ မွန်းကြပ်တယ်။ ငါလဲ ငါ့စိတ်နဲ့ငါ စိတ်ရှုပ်တဲ့အချိန်ရှိတာပဲ ဘာလို့ငါကပဲဖြစ်နေရတာလဲ ။
          ငါ့နှလုံးသားကိုနားမလည်ပေးတာလဲ မွေးထားပြီးတော့ ။ ငါက ဘာတွေများ အမှားတွေလုပ်နေမိလို့လဲ 
          အကုန်အထ အနလိုက်ကောက်ပြီးတော့ ဘာလို့ ငါ့ကိုမှဆူရတာလဲ ☺️☺️☺️☺️
          ငါသတ်သေချင်လာပြီ သေသွားရင် မွန်းကြပ်မှုတွေလွတ်မြောက်သွားမလား။
          ငါနဲ့ပတ်သက်ပြီးမကောင်းတာကိုပဲတွေးကြတယ်။
          ငါမလိမ်မာတာ ငါက စည်းကမ်းမရှိတာ ငါ့ကိုပဲဘာလို့နှိပ့်ကွပ်နေကြတာလဲ တမိသားစုလုံးက ငါ့ကိုပဲဦးတည်နေကြတယ်။ ခုချိန်ထိ မျက်နှရိပ်မျက်နှကဲကြည့်နေပေးတဲ့ငါက ဘာတွေများ ဒီလောက်မှားနေခဲ့လို့လဲ။
          ဖာအလုပ်သာ လုပ်လိုက်ချင်တော့တယ်။
          အိမ်နဲ့ဝေးရာမှာ သိပ်နေချင်တာပဲ။ သိပ်စိတ်ညစ်တာပဲ
          ခံစားလွယ်တဲ့ငါ့ကိုငါလဲမုန်းတယ်။ ငါကဒီလောက်ထိမရိုမသေလုပ်နေမိတာလား။
          ငါကအဲ့လောက်ထိ ကျေးဇူးမသိတဲ့ သမီးမိုက် ဖြစ်နေခဲ့တာလား။
          ငါ့ကိုနွေးထွေးပေးပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိစေမဲ့ ရပ်ဝန်းမရှိတော့ဘူးလား။
          ငါလုပ်ပေးတာတွေကို အသိအမှတ်ပြုပေးမဲ့ လူတစ်ယောက်လောက်မရှိတော့ဘူးလား။
          WPထဲသာခုန်ဝင်လိုက်ချင်တယ် တသက်လုံး ပြန်မထွက်လာတော့ဘူး။ ငါ့ရဲ့ စိတ်ရောလူရော သက်တောင့်သက်သာဖြစ်မယ့် comfort zoneလေးမှာပဲနေချင်‌ေတာ့တယ်။

တောင်းသမျှကိုဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ရပါစေ။
          မတောင်းတဲ့ကောင်းတဲ့အရာမှန်သမျှကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ရပါစေ။
          
          ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ဘဝက ဘယ်လောက်စမတ်ကျလိုက်မလဲ။ အလုပ်လိုချင်တယ်။

ရုတ်တရက်ကြီး ဘဝရဲ့အဆုံးသတ် ကိုမြင်ယောင်မိလိုက်တော့ တုန်လှုပ်မိပါတယ်။ 
          အသက်တွေကြီးလာပြီး မိဘတွေမရှိတော့မယ့်အချိန် အချစ်ဆုံးသောသူတွေနဲ့အတူ မရှိနိုင်တော့မယ့်အချိန်တွေ ကို တွေးမိရင် ရင်ထဲမှာလှိုက်ပြီးဝမ်းနည်းလာတယ်။ 
          ငါခု ဒီစာကိုရေးနေတာကလဲ နောက်ဆုံးဖြစ်သွားနိုင်တယ် ဆိုတာ ။        ။ 

နောက်ဆုံးသောနှုတ်ဆတ်ခြင်းတွေက သိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် 
          တစ်ချိန်ချိန်မှာကြုံတွေ့ရမယ်ဆိုတာသိပေမဲ့ တွေးယုံနဲ့တင် မကျော်ဖြတ်နိုင်သေးတဲ့အရာ

2000ခုနှစ်များတွင် လူအသေအပျောက်နှင့် နာမည်ဆန်း ရောဂါပိုးကပ်ဘေးနဲ့စစ်ဘေးပါ ကြုံရမယ်လို့ 
          အရင့်အရင်ကဟောစတန်းတွေထွက်လာတယ်။ 
          100မှာ၂၅ ယောက်ပဲကျန်မယ် လို့တောင်ပြောထားတယ်။ ကပ်ဆေးသလိုပေါ့။ 
          ငါကိုယ်တိုင်လဲခု နေမကောင်းဘူး တုပ်ကွေးစဖြစ်တယ် ခုမနက်တော့ အနံ့ မရဘူး  @.@
          ဘယ်အချိန်သေမလဲ စောင့်နေရယုံပါပဲ။ 
          သေခြင်းတရားနီးကပ်လာတယ် လို့တော့ကိုယ့်ကိုကိုယ်သေမယ်လို့တော့ တခါမှမတွေးဖူးဘူး။ 
          ခုကတော့ရုတ်တရက်တွေးမိလာပြီ။ 
          ငါသေချင်သေနိုင်တယ်။ သေကိုသေနိုင်တယ်။ 
          သေကိုသေမှာ။ ကိုယ်မကောင်းခဲ့လို့ မကောင်းတဲ့ကောင်တွေ အစိုးရ ပတ်ဝန်းကျင် ဆွေမျိုး ပေါင်းချုပ်ရရင်တော့ မကောင်းတဲ့ကံအကျိုးပေးနဲ့dဘဝနဲ့ တွေ့တယ်ပေါ့။ သေခြင်းတရားကိုတကယ်တော့ကြောက်ကြပါတယ်။ မကြောက်အောင်တွေးမယ်ဆိုရင်တော့ I'll be new reborn as a rick kid in peaceful country without three Castastropes.ပေါ့ သေခြင်းတရားနဲ့တွေ့ခါနီးတောင် နောက်ဘဝအတွက်မသိစိတ်ကလောဘတက်နေတာ . ခန္ဓာစွန့်ခါနီးရင်တော့ဒီကောင်ကြိီးကိုတော့ ငါမတွယ်တာနေပါဘူး။ ခန္ဓာရှိရင်ဝေဒနာရှိတယ် အဲ့အတွက်စိတ်မနာပါဘူး ။ တရားစခန်းဝင်ဖူးပေမဲ့ ဝေဒနာ ကိုမှတ်တဲ့အလေ့အကျင့်မရှိပါဘူး။ 
          Examအတွက်စာမရသေးတဲ့ ကျောင်းသားတစ်ယောက်လိုပဲ တုန်လှုပ်မိပါတယ်။ ဝေဒနာကိုမကျော်နိုင်ဘဲ အပ္ပါယ်လေးဘုံကျမှာကိို ။ အဲ့အပြင်ကို 
          မွတ်စလင်တိုင်းပြည်တွေနဲ့မြောက်ကိုရီးယားမှာလဲပြန်လည်မမွေးဖွားချင်ပါဘူး။ ဗုဒ္ဓရဲ့အရိပ်အာဝါသအောက်မှာ ရှိတဲ့အေးချမ်းတဲ့ နေရာမှာပဲပြန်လည်မွေးဖွားချင်မိပါတယ်။