PraiseSerenade

"In life, there are some things that you need to let go even if you still want to hold on. Saying goodbye" http://wattpad.com/story/542792?utm_content=share_passage

Planning to write a story and published it :)

Naiinis ako sa sarili ko. Hindi ko magawang magpasaya ng iba o napapasaya ko sila nang hindi ko nalalaman? Ah basta. Wala akong ginagawa para sa kanila. I even have the efforts and strength to do some moves. I hate myself for that. Ang damot ko. Sa tingin ko. Ang damot damot ko. Wala na ba akong magagawang tama o ako lang ang nag-aakalang mali ang lahat ng nagagawa ko? Hayyy.

Gusto ko umiyak hanggang sa wala nang tutulong luha. Gusto kong sumigaw hanggang sa wala nang boses pang lalabas. Gusto ko, maranasang maging masaya, maging kuntento sa kung ano meron ako. Maging ibang taong pinapangarap ko. Pero nalikha ako sa pagiging ako at may purpose sa mundong ito. Pero hindi ko alam kung ano. Ano nga ba ang silbi ko sa daigdig na ito? Gusto kong ipagsigawan sa mundo na ito kung gaano ako kalungkot, kung gaano ako nasasaktan sa mga ginagawa nito sa akin. Gusto kong pakiusapan, sigawan ang bawat taong makakasalubong ko na tulungan ako... tulungan akong maging masaya.. tulungan akong maresolba ang problema.. tulungan akong lumaban. Pero parang wala yatang nakakarinig, wala yatang mag-aatubiling lumingon at tingnan ako sa mata at magsasabing, AKO, pwde kitang tulungan. Aalisin ko ang lungkot sa puso mo, ako ang magpapasaya sa'yo. PERO. Wala. Walang ganun. Walang maglalakas-loob dahil I'M SUCH A LOSER. I don't deserve to be HAPPY. I'm a fool and did things the wrong way. I'd never had the chance to praise myself, my worth to this deceitful globe. I'm such a type of person who does not easily satisfied with the things he sees, he hears and feels. Bakit? Hindi naman ako ganito dati. Bakit sa isang iglap NAGBAGO ang lahat. Di sa oa ang pagkakasabi ko pero ganun talaga at di ko maipaliwanag kung paanong naging ganun. Darating pa ba ang araw na sasaya na ako ng totoo? ng tunay at walang halong pagpapanggap? Yung tunay ang tawa at masaya talaga? Hanggang ngayon, hinihintay ko pa rin ito at maghihintay pa rin ako.~

Yung feeling na gusto mo may kausap, gusto mo may mapagsabihan ng nararamdaman mo sa mga oras na ito pero naisip mo rin na kung magkekwento ba ako, mailalabas ba nito ang lungkot na nadarama ko? Pwede ba nitong palitan ng tuwa't kagalakan, kasi para sa akin, HINDI. Gusto ko tumakbo, gusto ko lumayo.. pero saan ako tutungo? Gusto ko makalaya, gusto kong huminga ng walang mangingialam kung ilang beses ba ako nagbuntung-hininga. Saan ba? Saan ko ba pwedeng i-express ang sarili ko? gusto kong lumayo.. gusto kong tumabo.. ayoko nang maging malungkot, ayoko nang umiyak. Pero paano kung ang mundo'y ginawa base duon? Kailan ba talaga ako magiging masaya.. masaya na walang katapusan, masayang di nagtatagal lang ng saglitan.. Yung masayang makukuntento ako sa kung ano meron ako. I hate being me. Kung alam lang nila ang pinagdaraanan ko, siguro,, hindi pa rin nila ako maiintidihan at sa kalagayang dinadanas ko ngayon. 

Good afternoon! Sino po pwedeng mahingan ng tulong sa pag-organize at paggamit ng wattpad? Di ko pa po kasi masyadong gamay eh. Marami pa akong gustong malaman. Sino po pwedeng mag-mentor sa akin? :D I really need it badly TT Help! Message me :)

Had posted my Second Composition entitled, LOVEBreak. Kindly read it (: Thank you!

I'm about to post my 2nd story~

Just posted my first ever Short Story! Enjoy reading it! And leave a comment, kindly please? Para malaman ko kung may nagbabasa. Haha! Good evening!

Hello. :) Good evening!