@Riza_ciel
Bu sene yeni yıldan umutlu gibiyim. Çünkü sonunda kararımı verdim; yaşamak istiyorum! Yaşamak..! Attığım her adımdan korkmadan, kenarından köşesinden değil sahnemde... Koşarak, durarak, bazenleri mola vererek, yürüyerek, dans ederek... Ve bu polyanacılıktan ya da yeni bir yıl başlamasından kaynaklı değil; benden kaynaklı.
Öncelikle sakin ol böyle dönemler gelip geçiyor. Büyük ihtimalle bunaldın; sırtında bir türlü bitmeyen bir yapman gerekenler listesi var ve farkında olmadan seni rahatlatan şeyleri de o listeye ekledin. Bu durum da yaparken rahatlamak yerine iş yapıyor stresi ve diğer yapılacakların rahatsızlığıyla hepten yoruluyorsun. (Kendime tanı).
Happy new year wishes for a mental health
Beni takip ettiği için ya da şans eseri buraya denk gelen birisi olursa ki site bu haldeyken pek sanmıyorum ama umursamayın elindeki en iyi seçenek buraya yazmak olan birisinin saçma sapan yazdıklarından ibaret. Okuyan olursa da vaktini çaldığım için özür dilerim biraz isteyerek oldu ama ...
@ Riza_ciel nasıl oldu anlamadım daha demin okudugum ama şimdi adını unuttuğum bir kitaptaki sıradan bir yorum , yanlışlıkla parmağım çarpıyor ve profili açılıyor sonra da mükemmel bir okuma listesi ve zihnimi mükemmel betimleyen , adeta ' bir tek sen yoksun şu dunyada 'diyen bir mesajlar dizisiyle karşılaşıyorum
Yaptığım tüm aptalca tercihler bu sayede kaybettiğim yıllarım, yaşayamadığım altın çağım geliyor. O kadar aptal ve işe yaramazım ki insanlara yük olmaktan öteye gidebileceğim tek yer mazar olmak.
@Riza_ciel aynı hisleri paylaşıyoruz. fakat insanlara yük olmak konusunda sana katılmıyorum. insanlar zaten bencil yaratıklar balım. onları biraz kullanmaktan zarar gelmez. bende hayatımı istediğim gibi yaşamadığımı hissediyorum biliyorum
Güya kimseye söylemeden bir senede yaptıklarımı düzeltip bir şeyleri rayına oturtacaktım sonra da böyle şeyler oldu ama endişe duymanıza üzülmenize veya endişe stres yapmanıza gerek yok. Hallettim bitti artık iyi, sağlıklı ve düzgün biriyim! Ama yok sadece daha ne kadar aptal olabileceğimi ve hayatımı boşa harcayabileceğimi kanıtladım.
Niye böyleyim, niye kendimi defolu ucuzluğa çıkmış bir mal kadar bile değerli hissedemiyorum. Niye ya niye! Niçin hiçbir şeyi beceremiyorum; bıktım bu hayalperest halime kapılıp daha fazla hata yapmaktan, ailemin bana olan inancını bir bir yıkmaktan. Dayanamıyorum kendime, aptallığıma, beceriksiz ve hantal halime. Çok basit olayları bile kaldıramayan çabucak yaralanan ruhuma katlanamıyorum. Herkesi en çokta kendimi hayal kırıklığına uğratmaktan bıktım. Nefes alışım bile midemi bulandırıyor bazen
Elim titriyor, nefesim düzensizlesti ,kalbim çok sert atıyor,basım dönüyor ,korkudan euzubesmele çektim ve tek sebep telefonda beliren babam yazısı. Ben ne ara bu hale geldim
Cidden buna inanamıyorum. Daha demin aslında Icardi'nin Giresun'da yapılan cenazesine, hatırlayamadığım -var oluşundan bile emin olmadığım- çocukluk arkadaşımla birlikte katılmadığımı ve havanın güneşli ve sıcak olmadığını farkettim. Hava bulutlu, yağmur yağmış ve hafiften soğuk bununla birlikte günlerdir dışarı çıkmadım. Galiba Icardi de ölmedi ki ölse bile annesinin altmış yaşında tonton bir Giresunlu teyze olmadığını düşünüyorum ve cenazesine katılmam için bir sebep bile yok. Ve ben saatlerdir cenazeden eve geldiğim için bu kadar yorgun ve huzursuz olduğumu sanıyordum.
Cenazede annesinin bana ikram ettiği mercimek çorbası çok lezzetliydi oysa. Ve işin daha saçma yanı bu aydınlanışı khaleessi nin ofsayt diye bir kitabından bildirim geldiği için yaşadım.
İyi bayramlarrrrrrr
@geceyi_feteden off buradan emoji atamadığımızı her defasında unutuyorum. Neyse sen bir sürü şeker ve çikolata varmış gibi düşün ⊂((´꓃ `))⊃
