☆Vio_yıldızlara☆

Gökyüzünde kaybolmak huzur verebilirdi belki
          Yıldızlar anlatsa onları dinlerdim
          Güzel bir şarkı vardı rüya gölgesinde çalan, adı neydi?
          Aslında şarkı değil güzel olan sendin...

Güneşi söndürün, öldü umutlar...

Yazarken sema karanlık ruhum için sabah yok
          El kalemde mumları yak eski kadehe şarap koy
          Ankara’da deniz bende uçmak için kanat yok
          Hiçbir şiirin içinde bu ruhum gibi sanat yok
          
          Ölüme inat yazıyorum bu sayfa kalbe huduttur
          En güzel hikayedeydik insanlığını unuttun
          Tenimi kuruttun bu şehirde tek buluttun
          Üzülme bazen ölmek bile insan için umuttur...
          
          Günahın güruhuydu yeryüzünde tek melek
          Bir asır sonra gelip senden tutunmamı bekleme
          Kâbus ol bu sonbaharda delir kapımı tekmele
          Ne kadar cambaz olursan ol takılıcan direklere
          
          Ölüm bahçesinde en kırmızı gül benim
          Dün denen yalanla geçti bak en güzel günlerim
          Dün değil bugündeyim bu dün senin bugün benim
          Ve öyle sert de değilim eğer gülseniz gülümserim...