Otur qabağımda , danışım sənə saatlarca olan önəmini , sənin qədər heç kimə danışmaram , çünki bunlar hiss etdiklərimdi. Həqiqətən sadəcə sən və mən ,ikimiz , boş ,səssiz , sakit ,qaranlıq bir ortam . Yanlız ikimiz , dərdlərimizi açsaq . Gecələri yatmıram , düzdü yata bilmirəm , hamsı fikirləşməkdəndi ,inan sənə hərşeyi anlataram ama istəmirəm sənin belinə daha da yük mindirmək . Sən özün mənə yetərsən , varlığın yetir , arxamda olmağın yetir . Səninlə keçən hər zaman möcüzədir məni həyata bağlayan . Bilirsən heç nəyə sevinə bilmirəm ,sənnən keçən vaxtlardan başqa , özümü xoşbəxt hiss edə bilmirəm .Nolar , yalvarıram , bu düşüncələri sil başından , sənə çox ehtiyacım var , mən gündüz uçan yarasalar qədər çarəsizəm . Tez inciyirəm , niyə axı ,niyə bir insan özünə bu qədər yüklənər , xiyaram çünki . Balaca söz deyirlər evdə başlayıram ağlamağa , səndə özünə yüklənmə olar mı¿ helalim .Sənə dəyərini heç vaxt anlata bilməyəcəm , ama unutma sadəcə sən , sadəcə sən varsan . Mən varam yanında ,hər zaman gözləri yanlızca sənə parlayan insan.
