@SBetulD
Adı gibi oldu hikayem. Kaç kere yandı yandı küle döndü içimdeki yazma isteği. Yazdım, sildim defalarca... Hikayelikten çıktı artık. İçimi döktüğüm, günlükten hallice birşey oldu yeni haliyle de...
Bazen bir hikayeye denk geliyorum; edebi hiçbir yanı olmayan, saçma sapan bir üslupla yazılmış. Binlerce okuma yüzlerce yorum. Ne eksik acaba diyorum. Ne yapsam da içimi döktüğüm, gözyaşlarımla mühürlediğim bu satırlar birilerinin parmak ucunda hayat bulsa...
Hadi amaa! Bi saattir bu takoz telefonla yazmaya çalıştığım, belime ve beynime kramplar girdiren bölümüm güncellenmiyor :( Bu da wattpad in bana "Hoşgeldin" i galiba...
Kısacık bi başlangıç yaptım bugün. Cesaret edip devamını getirebilir miyim ya da getirirsem hiç okuyucum olur mu bilmiyorum... Yazabilirsem eğer 'Anka' benim hikayem, benim hayatım. Sizlerde kendi hayatlarınızın 'Anka'sısınız. Bu yüzden benim hikayemde bi parça olsun kendinizi bulabilirsiniz. Kiminiz kaprislerimde, kiminiz beni hiç yalnız bırakmayan (şifalı!) gözyaşlarımda, kiminiz ailemde, kiminiz yalnızlığımda, kiminiz de baş belası dobralığımda... Kaf Dağı'nın zirvesinde değil bi tık uzağınızda olacak 'Anka'...
Boğuyor beni kalbimdeki bu boşluk. Alevler yetisiyor imdadima ve sarip sarmalıyor kalbimi, sonra bedenimi... Ne zaman el ele tutusan bir çift görsem bi delik açılıyor ruhumda. Birbirine aşkla bakan bir çift göz ve bi delik daha.. Bir elinde bi demet çiçek diğer eli ask bahçesinde bir kadın ve bi delik daha.. Karnı burnunda burnu sevdiğinin dudakların da bi kadın ve bi delik daha. Açılan her delikle biraz daha sarmalanıyor ruhum alevlerle. Küle dönüyorum. Ama efsununmda bitti artık yeniden doğamıyorum. Ölüyor anka kuşun sevgilim gel artk...
Eğer pes etmezsem bi hikayeye başladım. Sıfır takipçi ile yola çıkıyorum... İlk bölümü cesaret edip de ne zaman yayayınlarım bilmiyorum...