Annem çok sevmelerin kadınıydı..
Daldaki kirazları,
Yazmasındaki oyaları,
Fistanındaki çiçekleri,
Asmadaki üzümleri,
Evin kedisini,
Sokağın delisini.
Beni, bizi, mahalleyi..
Bildiğim herşeyi severdi..
Bana da sevmeyi öğretti..
Öyle az buz değil “çok sev” derdi..
Annem gibiyim artık..
Az sevme bilmiyorum ben..
Çok sevdiğimdendir
bu kadar incinmem..
Ah annecim..
Senin sütün ak, yüreğin pak..
Ama inan şimdilerde;
senin bildiğin gibi değil hayat..!
DİDEM MADAK
Anacığıma ithaf ettiğim şiiri sizede göstermek istedim . Annem de özenle dinleyip ithaf ettiğim kadının içtenliğini gösterdi ... Okurken bana seni hatırlatıyor dememe duygulanıp özenle paylaşması ...
Not : tüm değerli annelere ...