StayMinhoStrayKids
Öncelikle merhaba
Aslında nasıl başlasam hiç bilmiyorum. Defalarca kez aklımda da, kağıt üzerinde de hazırladığım bu konuşmayı şimdi 'gerçekten' yazıyorum. Bu kadar zor olacağını düşünmemiştim.
Bu bir veda mektubu. Evet, yanlış görmediniz. Artık Wattpad'e, evimize veda ediyorum.
Geri döner miyim onu da bilmiyorum. Ama edindiğim güzel arkadaşlıklar ve değerleri asla unutmayacağıma dair söz veriyorum. İnanın sizi böylece ortada bırakmak hiç içime sinmiyor. Öyle ki, bu cümleleri yazarken titrememe engel olamıyorum. Gerçekten çok zor bu cümleleri buraya dökmek.
Bu platform; duygularımı döktüğüm, kitap okuduğum ve yazdığım, arkadaşlar edindiğim, gülüp eğlendiğim bir platform oldu. Asla unutamam bunu.
Şimdi, bazı şeyleri açıklama vakti. Açıklayacağım şeyi belki yakın arkadaşlarım fark etmiştir. Son zamanlarda pek de aktif değildim. Bu, aslında biraz da bu sürece hazırlanmak içindi. Hemen veda etseydim ağır gelirdi bana, ben öyle düşündüm yani. Yavaş yavaş yokluğuna alışmaya çalıştım bu ortamın. Bir an gerçekten işe yaradı zannettim, ama o uygulamanın klasörümdeki varlığını görmemek bile korkunç geliyor şimdi. Kısacası, pek de işe yaramadı benim plan.
Ve, şimdi de veda etmek gerek. Elveda Wattpad, elveda arkadaşlarım. Sizinle geçirdiğim zamanlar için ve yanında bulunduğunuz için çok teşekkür ederim. Sizleri seviyorum. Hesabı silmiyorum, ne olur ne olmaz.
Sadece son bir şey söylemek istiyorum. Beni şu andan itibaren bekleyecek tüm arkadaşlara sesleniyorum. Belki bunları istemeye hakkım yok ama; beni sevin, unutmayın ama size yük olmama da izin vermeyin olur mu? Sizde bir boşluk yaratmam umarım.
Tekrardan görüşmek üzere.
Belki gelecek yaz görüşürüz (^_-)
Sevgilerimle ve BTS ile kalın <3<3<3
~Gülser
Callmebackjae
@StayMinhoStrayKids Instagram hesabı var mi arkadasin onunla çok tanışmak istedim rastgele.bir yorumda karşıma çıktı ve onunla tanisip arkadas olmak en istediğim seylerden biri olabilir
moon6black
@StayMinhoStrayKids Canım arkadaşım, Mesajını okurken gözlerim doldu… Ne yalan söyleyeyim, içimi bir hüzün kapladı ama aynı anda kalbimde sıcak bir tebessüm de belirdi. Çünkü sen bu satırları yazarken ne kadar zorlandığını, ne kadar duygularla boğuştuğunu, nasıl içinden kopan bir parçayı bırakır gibi yazdığını iliklerime kadar hissettim. Bu sadece bir veda yazısı değil… Bu, kalpten gelen, içinde onlarca hatıra, arkadaşlık, gülümseme, gözyaşı ve emek taşıyan derin bir mektup. Wattpad’e, buraya, buradaki dostluklara verdiğin değeri her zaman hissettirdin bize. Ve seninle tanışmak, yollarımızın burada kesişmesi… benim için gerçek bir şanstı. Kitabıma yaptığın o içten yorumlar hâlâ aklımda. Her satırı dikkatle okuyuşun, karakterlerle kurduğun bağ, duygularını yorumlara döküşündeki o samimiyet… Benim için tarifsiz bir motivasyon ve mutluluk kaynağıydı. Yorumlarınla sadece kitabıma değil, bana da dokundun. Senin gibi biri tarafından anlaşılmak, hissedilmek… yazmanın en güzel ödülüydü. Şimdi bir vedadan bahsediyorsun. Belki dönersin, belki dönmezsin… ama bil ki, burada seni seven, değer veren ve hep iyi dileklerle seni anacak insanlar bıraktın. Buradan gidiyor olman, burada bıraktığın güzel izleri asla silmeyecek. Ve evet, sen hiçbir zaman bir yük olmadın. Aksine, varlığınla hep güzel bir yer açtın içimizde. Seni unutmak mı? Mümkün bile değil. Eğer bir gün geri dönmek istersen, ne olur bil ki buradayım… buradayız. Aynı sıcaklıkla, aynı sevgiyle. Kendine çok ama çok iyi bak. Yolun hep ışıkla dolsun. Ve lütfen... seni sevenleri unutma. Biz seni unutmayacağız.
