Hayat ne garip değil mi? Hayattan, insanlardan, kendinden ne istediğini bilirsin de sana ne hayat, ne insanlar sunmaz hiçbir şeyi. Her şey senin zorunla, iteklemenle yürür de kimse gelipte konu sen olunca hiçbirini sunmaz. Belki de konu sadece 'sen' olduğun içindir. Belki de sadece 'sen' olmanın yüküdür bunca yükün sırtladığı sırtının hassasiyeti. Kimse 'sen' nasıl hissedersin, bu hayattan, bu insanlardan ne istersin diye seni tanımak için çabalamaz. Tanımakta mesele değil...mesele tanımaya çalışmamaktır. Herkes yazılarımdan kendince pay biçecektir eminim. Arkadaşlık, dostluk, sevgili, eş...Tek taraflı zorlamayla, iteklemeyle ne kadar çabalasanızda bir yere kadar yürür ve geriye yorulan gönlün sancısıyla gecenin ağırlığı kalır üstünüze. Sadece tek derdimiz olan, hassas ruhumuza dokunan, konuştuklarımızdan, konuşamadıklarımızdan, anlatmadan anlaşılabileceğimiz insanlara duyduğumuz insanlarken yorulmaktır belki de...Hayat. Hayat belki de sadece beklentiyle doldurduğumuz gönlümüzün bize bıraktığı yorgunluktur...
☔️🌠☔️ "Hey! Sen... Sana bir şey demem gerekmiyor aslında. Çünkü kelimeler bazen acıyı anlatmaya yetmez, değil mi? Ama bilmeni istiyorum... Seni duyuyorum. Gerçekten. Kalbinin içini... O kimseye anlatamadığın karanlık köşeleri bile hissediyorum."