Na ciemnym morzu wicher rozpaczy 
szarpie i targa żagiel tułaczy. 
Płynę bez steru, płynę bez wiosła - 
oby mię prędzej burza rozniosła! 

Ja - rycerz dumny świętego Grala - 
[duch mój się dotąd ogniami spala] 
Różany ogród bożych tajemnic - 
[dziś uroczysko mogilnych ciemnic] 
Ja - com Chrystusa wynosił z grobu 
[oto stygmaty na rękach obu] - 
Ja i me gwiazdy cicho spadamy - 
jak lilie zżęte w grobowe jamy. 
Morze się pieni, ryczy jak lew - 
nade mną stado znużonych mew. 

❤🔱❤

♢ ɴᴀᴍᴇ:
Konstancja (kiedyś - Konstancjusz)
♢ sᴜʀɴᴀᴍᴇ: 
de Molay
♢ ʜᴜᴍᴀɴ ᴀɢᴇ:
-
♢ʜᴇɪɢʜᴛ:
170 cm..
♢ sᴇxᴜᴀʟɪᴛʏ
demisexual biromantic
♢ ᴘᴇʀsᴏɴɪғɪᴄᴀᴛɪᴏɴ:
Order of Templars
♢ ᴇʏᴇ ᴄᴏʟᴏʀ:
Blue
♢ ʜᴀɪʀ ᴄᴏʟᴏʀ
Brown(?)
♢ ʀᴇʟᴀᴛɪᴏɴsʜɪᴘ:
x 

❤🔱❤

@Zakon-Krzyzacki - my son!

❤🔱❤

Goni je, szarpie dzika rybitwa - 
skrzydła ich błyszczą niby modlitwa. 
Oh, dajcie łuk mój, który ocala - 
wzdyma się grzywą ostatnia fala - 
łódź wylatuje w obręczy pian - 
na trąbach śmierci zagrał mi Pan. 

"Litości!" żebrze tłum obłąkany, 
katedr się chwieją kamienne ściany, 
runęły, gniotąc serca i mózgi, 
w jelitach sterczą krzyża odruzgi. 
Dłonie błagalne wbiły się w drzewo, 
otchłań się kłębi z czarną ulewą, 
na wirach tańczy ludzkość wyrodna, 
pod serc nawalą krzyż idzie do dna. 

Morze się pieni, ryczy jak lew - 
nucę spokojnie ostatni śpiew.