සන්ධ්යාවේ මලගම් යන හිරුමලට,
අහස ලස්සනම උඹ මැරෙන වෙලේට.
අවසන් හුස්මෙනුත් උඹ හැන්දෑ වලා පාට කරන දොහේට.
ඒ දිහා බලන් ඉන්න මගෙ නැවුම් හදවතට
ආදරේ හැඟුම් දෝරෙ ගලනවා එවෙලෙට.
අඳුර ඉතිරි කරලා උඹ මාව දාලා ගියාම,
බයෙන් වෙලෙනවා මාව හොඳටෝම.
උඹේ වලාවකින් හොරකම් කල ලා රෝස පාට,
කලු පාට අඳුරු රෑ වෙලාගන්නවට.
කියනවා ඇහෙනවා උඹ බැහැලා ගියාට,
ආයෙ එනවලු අදටත් වැඩිය දීප්තිමත්ව හෙට උදේට.
ඒත් මගෙ ඉර මල,
පුනුරුප්පත්තිය උනාට උඹට උරුම,
හෙන්දිරික්කා මල් කැකුලක් මම.
උඹේ මරණෙට උපන්න වාඩුවට,
ලස්සනටම පායපන් මගෙ මලගමට,
හෙට උදේට.
-Velandrys-