Zakładka „O mnie" długo świeciła pustkami. To nie tak, że nie wiedziałem, co dokładnie chciałbym napisać. Bałem się, że ktoś zechce mnie poznać. 

Kim jestem? Jestem duchem. Nawet nie człowiekiem. Wpadam, pisze rozdział zalewając się łzami i wypadam. 

Znikam, aż do momentu, kiedy słońce przestanie przysłaniać mi księżyc. Momentu, gdzie pod osłoną nocy będę mógł wylać swoje żale, trwając w przekonaniu, że gwiazdy będą mogły jeszcze chwile zaczekać, nie spiesząc się z naszym wspólnym upadkiem.