Όταν δεν έχεις κάτι να σε κρατάει ξύπνιο, όταν δεν υπάρχει κάποιος δίπλα σου να του μιλήσεις, όταν ο μόνος σου φίλος είσαι εσύ.. τότε ο τρόπος έκφρασής σου γίνεται γραπτός. Γραπτός και ταυτόχρονα εκκωφαντικός. 

Αυτό τουλάχιστον κάνω εγώ, γράφω και μόνο γράφω. Κυρίως επαναστατικά, για τη ζωή, για τον πόλεμο που ο καθένας έχει μέσα του, για τις απελπιστικές κραυγές που θέλουν να πετάξουν από το στόμα σου και κανείς δεν έχει τη δύναμη να τις αφήσει. 

Θα μπορούσες να με πεις άνθρωπο με προβλήματα, όμως.. και ποιος δεν έχει τέτοια.

Ζεις έναν πόλεμο, είναι αντιληπτό. Είναι όμως κατανοητό; Δείξε τι μπορείς να κάνεις και μην αρκείσαι σε τίποτα που δεν σε ολοκληρώνει. Γιατί τελικά... μόνο εσύ σου μένεις.

So, whatever path we choose to take,
There will be highs and there will be lows the same...
Oh, we'll never run from our mistakes,
The harder we fall,
the harder we try...
http://www.youtube.com/watch?v=tYL3LaS3D4Q