Evet ;
Çocuk gibiyim.Küçük bir çocuk gibi.
Kırıldığında , çikolataya barışan.
Annesini kaybettiğin de kalbi hızla atan .
Düştüğünde annesini beklemeden kendi ayağa kalkan .Oyuncağını kaybettiğin de içi acıyan.Parka gittiğinde herşeyi unutan.Ama annesini üzmekten korkan.Ne olursa olsun koşmak ,nefes nefese,pes etmemek. Tabakta kalan son yiyecekleri "Bu annen için , Bu baban için" diye yemek.Herşeyden biraz çekinen,gece karanlıktan korkan.Annesi hayir dediği halde hala akşam ezanindan sonra dışarıyı isteyen, Birşey yaptığında annesinin gözünün içine bakmadan konuştuğu,Babası geldiğinde rahatlayan...Farklı işte.. Ruhumun yarisinda bir çocuk var. Ayni çocukluğum gibi.Ayni benim çocukluğum gibi farklı,değişik,yokuşlu,can yakan,üzülen,canı yakılan,küçük biraz korkak ,bir o kadar cesaretli...