_Zephyra_

İnsanlar tanrıya inanır çünkü boş umutlarının gerçekleşmesi için böyle bir varlığa ihtiyaç duyarlar. Peki ya hiç sevgi görmeyen, aile içi şiddet gören, istismara uğramış çocukların ve akla hayale sığmaz şekillerde öldürülen erkeklerle kadınların tanrıya inanmak için nasıl bir nedenleri olabilir ?
          Acı çekebildikleri bir dünyada hayatlarının kararması, acı çekmeyecekleri bir dünyanın en güzel tarafı için değer midir?

Sonsuzluğun tanımıydı gözlerin. 
          Biz ay ve güneşin bile ötesiydik. 
          Acındı acım. 
          Mutluysan mutluydum. 
          
          Sen  öyleyin ki. 
          Hem iltifat hemde alaydın. 
          Gerçek dostluk neydi ki peki? 
          
          Sadece acıları paylaşmak mı? 
          Sadece mutlu anılar biriktirmek mi? 
          Ya da sadece iltifat yağmuru mu? 
          Yoksa sadece alay konusu olma mı? 
          
          Yoksa her şeyini bilmek mi? 
          Bilmeden dost olunmaz mı ki? 
          
          
          Dostluk hem tanımak gibidir. 
          Ama bilmezsin çoğu şeyi. 
          Dostluk ona sormadan gözlemlemektir.
          Anlamak, o olduğu için sevmektir. 
          
          
          
          İşte buydu bu sevginin temeli. 
          Hata herkes yapar ama asıl olay o hatadan sonra başlar. 
          
          Sen benim için herkesi karşıma alabileceğim birisin maviş. 
          
          Gerekirse herkesi. 
          Herkesi. 
          
          -Mavi boncuk kimdeyse benim gönlüm ondadır-
          
          
          Boncuğum sende mi maviş? 
          
          ✧༺♥༻✧