Şebnem Ferah dinler misiniz ?
"Yalnız" isimli bir şarkısı var derin gözlü bu ablamızın. Daha başlar başlamaz insanın içinde bir şeyler kıpırdar ve o yüreğinizin üzerine bir öküz oturtan sesini duyarsınız.
Kim bilir neler neler, geçti başından
Kimse boyle yalnız olamaz
Anlat birer birer, tut ellerimden
Kimse boyle küskün olamaz
Çizgi çizgi yüzünde
Gölgeli gözlerinde
Ağır sessizliğinde
Neler, neler var
Ne hikayeler var.
Düşünürsünüz... Her gün yanınızdan geçen binlerce yabancıyı... Zihninizin hedef tahtasına resmini asıp her gün önyargı oklarını sapladığınız insanları... Yüzü geçmişin izleriyle bir dünya haritasına dönmüş yaşlıları, acılar silsilesinde yerlerini alan kimsesizleri, varlık nedir bilmedikleri için yokluk ile kıyaslama dahi yapamayan afrika ülkelerini, her gün yalnızlık altında ezilip dünyanın umarsızlığına takılan tüm yürekleri...
Her bahar öncesinde
Kardelene dönüşmeyi
Kopmayı koparılmayı anlat
Karanlıkla dans etmeyi
Sonra ölmeye yatmayı
Kahpe dunyayı anlat, anlat
Titreyen çenende, dünya devrilmiş
Kimse böyle üzgün olamaz
Gözlerin dolu dolu, hayatın da oyle
Kimse böyle yorgun olamaz
Hep göz pınarında
Duran o gözyaşında
Akmaya hazırlanan
Neler, neler var
Ne hikayeler var
Kardeleni bilir misiniz sonra? Kardelen vefadır, cesarettir, aşktır... Kardelen bazen annedir, babadır, kardeştir ,dosttur, yardır... Ama biz hep mi hercai?
Velhasıl dostlar demiş ya şair "Dünya bu haldeyken 'Nasılsın ?' diye sorduğumda 'iyiyim' diye cevap veren insan değildir...
İyi olmayalım... İnsan olalım... insanı insan olduğu için sevmeyi, değer vermeyi, yardım etmeyi bilelim...
Uzaklara dalıp gitme
Gözlerinde dolmasın.
Kimse böyle yalnız olmasın...
Tüm bu huzursuzluk içinde bir kırtik de olsa huzura bandırılmış uykular diliyorum... (: