Bana, rüyamda, o garip odaların birinde kulağıma bir şiir okumuştun. Şöyleydi: "Hiçbir şey gelmeyecek bundan böyle Bir daha ilkbahar olmayacak. Herkese kehanetidir bin yıllık takvimlerin
Ama yaz, ve hani derler ya, 'yazdan kalma' diye, onlar da olmayacak- artık hiçbir şey gelmeyecek.
Asla ağlamamalısın der bir şarkı.
Onun dışında bir şey diyen kimse yok."