Uyku sorunları yüzünden sabah 4' lere kadar uyuyamazdım. Annem de internete bakmama kızardı çünkü herkes uyuyor ve bana da zamanla uyursun derdi. Ama hiç bir zaman uyuyamazdım. Bütün gece o canım yatağımda oturur uykumun gelmesini beklerdim. Güneş tepeden yeni çıkmaya başladığı vakit anca uyurdum. Gün içinde de uyumama izin vermezdi annem. Çünkü uyursam gece asla uyuyamazmışım. Eee zaten uyuyamıyorum ki, bırak da gündüz uyuyayım. Aldığım 3-4 saat' lik uyku ile ayakta durmaya çalışırdım. Geceleri bir sağa bir sola dönmekten, yatağımın altını, üstünü etmekten yorulmuş ve bıkmıştım. Kimse de bana uykuya dalmam için hikayede okumaz. Bu arada 15 yaşındayım. Sadece en sevdiğim kısım herkes uyuduktan sonra olan sessizlik ve karanlıktı. Saatlerce dışarıyı izlerdim mükemmel sessizliğin ve karanlığın içinde ama yine de sıkılırdım. Sonra kendime bir çözüm buldum. Kafamdan hikayeler kuracağım. Uyumak için başkalarının hikayelerine ihtiyaç duymayacaktım. Kendi hikayelerimi kuracaktım. Zaten hayal etmeyi çok severdim saatlerce hayal kurabilirdim. Sonra wattpad ile tanıştım. Diğer yetenekli yazarların hikayelerini okurken neden olmasın dedim. Neden kamdaki senaryoları özgür bırakmıyorum neden başkalarının kafamdaki senaryoları okumalarına izin vermiyorum. Ve şimdi buradayım. Artık  yavaş yavaş özgür kalıyorlar hikayelerim, senaryolarım. İlk özgürlükleri onları harflere, kelimelere, cümlelere yazmaya başladığım da gerçekleşti. Şimdi de kendilerine yeni binlerce ev arıyorlar. Yani sizleri. Lütfen onlara iyi bakın onlar benim için çok değerli yoldaş. Ve binlercesi benim çocuğum. Çok teşekkür ederim şimdiden. Sizleri seviyorum.