Ağzım iyi laf yapmıyor. hoş, süslü cümleler dökülmüyor dudaklarımdan. yalnız pespaye sözcükler ve birkaç virgül, yutkunma, duraksama, iç çekme ve susmak. içimdeki boşluk kulaklarımı tıkıyor kalbimi dolduruyor. maddesel olmayan en ağır cisim bu. yine de süzülüyorum bir noktada. insan görmez işitmez hissetmez olunca bastığı yeri yerden üstündeki kayaları yükten sayamıyormuş.