yuzum sivilcelerle doldu dudaklarim ucuklarla hepsi ailemin yüzünden her Allah'ın günü aynı seyleri yaşamaktan ve bunları icime atmaktan bunaldım isyan etmiyorum ama artık dayanamiyorum
sadece ailemden görmediğim sevgiyi farklı kisilerden arıyorum onlarda üstüne daha cok agzima siciyorlar acimi kaleme döküyorum sadece ders çalışmaktan veya kitap yazmaktan başka bir isim yok adam akıllı komnsantre olamiyorum üstüne insanlardan hakaret yiyorum aodysoydlahxksjs kendi annem beni sevmezken diğerleri neden sevsin ki geceleri gözüme uyku girmiyor kabuslara uyaniyorum tek icimi dokwbildigim yer ya burası yada defterim
icimi birilerine acsam dikkat mi cekmek istiyorum diye dusunurler diye acamiyorum arkadaslarim suan zor donemlerde kendi dertlerimi onlara anlatırsam yanlis mi anlarlad diye anlatamıyorum geceleri aglamaktan nefes alamayacak hale geliyorum sesimi duymasinlar diye yastığa agliyorum ailem yüzünden bok gibi bir liseye gidiyorum bana tasinacagiz zaten dediler suanda tasinmiyorlar kala kaldım isyan edince bir ton azar istiyorum kafamı dwrslerime vermeye çalışıyorum her Allah'ın gunu evimde huzursuzluk var huzurlu bi sekilde ailemle akşam yemeği yemek istiyorum ama olmuyor sadece saatlerce aglamak istiyorum diyabet hastaligim yüzünden test yapamiyorum okulda parmaklarim mosmor halde ama bunları anlatacağım kimsem yok insanları darliyormuyum diye soruyorum kendi kendime sadece
bir gece çok değer verdiğim birisi benim kotu olduğum bir zamanda beni gormezden geldi ben de o geceyi sabah ettim bir daha kimseye ne eskisi gibi oldum nede birseyimi anlattim