𝖘𝖆𝖚𝖉𝖆𝖉𝖊

Artık bulunacak yıldız kalmadı ve ben çok geride kaldım
          Seni bırakabilmeyi çok isterdim
          Zihnimin her bir köşesinde sen varsın
          Ve ben seni bırakmayı çok isterdim
          Ama gittikçe daha çok seviyorum seni

"Always boasting my emotions
          On how I'm so fucking broken
          Think I'm joking when I'm talking
          About blowing my head open
          'Til the moment you walk in
          And find my body motionless"

"As a kid I built a house around my broke heart"

"Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı ama siz yeni doğacak güneşi mutlaka bekleyiniz."

Eskiden çok yalnız hissederdim, kendimden başka kimsem yok gibi hissederdim nitekim çevremde de pek insan yoktu. O zamanların üzerinden uzun yıllar geçti. Hayatıma insanlar girdi ve çıktı. Çevremde insanlar var artık. Fiziksel bir yalnızlık içerisinde değilim. Lakin ruhen hissettiğim yalnızlığım hala daha geçmedi. Hep birisini bekledim. Ne birisi geldi ne ben değiştim. Aslında kimsenin gelmeyeceğini anlamam biraz uzun sürdü. Beni benden başka kim kurtarabilir ki? Böyle söylediğimde çok fazla sorunu olan bir insanmışım gibi duruyor ama mübalağa etmeyi severim. Abartı kelimelerimi bir kenara bırakırsak ben sadece içindeki çocuğa borcunu ödemeye çalışan bir yetişkinim. Üzüntümün sebebi ise boğazıma kadar borca batmış olmama rağmen halen daha çıkış yolunu bulamamam...

Vazgeçişim, kaybedişimdir. Belki sana değil ama seni...

Ah o gururun yok mu...Neleri yok saydın onun uğruna. Yıkıp geçtin. Kölesi oldun onun.  Şimdi senden vazgeçtim. Gururunun istediği kadar kölesi ol, artık hakkındır.

Tanrım yeniden hissetmek istiyorum. 

Kayboldum.

Ben kıskanç bir çocuktum. Sonra büyüdüm. Zamanla köreldi kıskançlığım, çocukluğum. Sonra seni tanıdım, yine çocuk oldum.