2 EYLÜL 1985
"Yaşamınız boyunca yaşadıklarınız gerçekten tekrar hatırlamaya değer mi?
Hiçbir zaman istediğim kişi olmamıştım, olmaya çalıştığım zamanlarda ise hep basit görünündüğümü söyleyip durmuştular . İnsanın kendisi gibi rahatça davranması, konuşması hep basit ve küçük görülür. Peki neden ? Çünkü sadece insanlar onlara davranmalarını beklediği gibi davranmanı isterler . Yapamadığında ise onlar için bir tiksindirici bir yabancıdan farkın kalmaz.
Herşeyden , herkesten ve kimsessizliğin adı altına sığınmış , dünyanın en yalnız ücra köşesinde yalnız başımayım.gereksiz insan kalabalığından çok uzaklardayım. Sahte gülüşlerden ve yalan sözlerin olmadığı dünyamın içindeydim. Ruhumu huzuru araması için burada değildim. Ya da benliğimi bulmak için. Kim olduğum ve neler istediğimi bilmiyorum ve öğrenmek istemiyorum.
Dayanma çabalarım artık iyi gelmiyor. Bana iyi gelecek vadi ile ilaçların bile bana karşı artık bitmiş bir savaşın galibiydim. Eskisi gibi mutlu muyum ? Hayır, sadece yaşama intiharım için nefes alabilen bir adamdım .
Unutmaya hazır sonsuz bir uykunun kolları arasında cebeleşiyordum. Bitmeli bu savaş diyorum artık. Uzun zamandır iyi değilim ve hiç olmayacam bu bir varsayım olmayacak kadar gerçekti.
Uzaktayım, dünyanın beş kuruş etmeyen varlık adı altına yaşanan pisliklerden çok uzaklardaydım. Boş bir kitap bir kalem ile baş başa kendi dünyamdan birer parça saklıyorum. Bu yazdığım satırlar bittiği zaman kendimle olan savaşım bir ihtimal azalacak ya da devam edecek.. Defterin son sayfasına kadar dayanır mıyım bilmiyorum ama artık yaşanmışlıklar sona ersin istiyorum. Hikayemin en başından bütün çıplaklığı ile anlatmalıyım. Kimsenin okumayacağı bu kitabı en güzel çiçeğimin yanına gömeyeceğim . Kimse bilmeyecek toprak bile sakladığım sırlara ortak olmayacak .
Ben hiçbir zaman iyi bir okuyucuyu olmadım tıpkı iyi bir yazar olmadığım gibi ,kendi hikayemin kötü adamı olarak kaldım ve öyle olarak bitecek birisiyim...
